مۇقاشقا دا، قوجانعا دا اكەلەرى الماتىعا جۇمىس ساپارمەن بارعانىندا سۋ اتاتىن اۆتومات اكەلىپ بەرىپتى. ەكەۋى دە اكەلەرىنىڭ بۇل سىيلىعىنا ابدەن قۋاندى. قۋانىشتارى قوينىنا سىيماي اۆتوماتتارىن مويىندارىنا اسىنىپ الىپ اتالارىنىن ۇيىنە كەلدى. بىرىنە-بىرى ارمانسىز سۋ اتىسىپ وينادى. نەمەرەلەرىن كوپ ەركەلەتەتىن اتا دا، اجە دە ولاردىڭ ويىنىن قىزىقتاپ وتىرا بەردى. ۇلكەن ۇيگە بۇل ءۇيدىڭ جيەنى – مۇرات تا كەلگەن ەدى. ول قاباعىن ءتۇيىپ ءۇنسىز وتىر. ءبىر كەزدە كوزدەرى ۋقالاپ  جىلاي باستادى. اتىستارىن توقتاتىپ، ەكى باتىر مۇراتقا قاراي جاقىندادى.

– نەگە جىلايسىڭ، مۇرات؟ – دەدى مۇقاش كادىمگىدەي ۇلكەن كىسى قۇساپ. مۇرات ەندى داۋىستاپ جىلاي باستادى. مۇقاش جيەن باۋىرىنىڭ كوڭىلىن ءدال ءتۇسىندى بىلەم

– ءما، اۆتومات كەرەك بولسا، سەن الا عوي. باسى ءبۇتىن ساعان بەردىم. مەن مەكتەپتە وقىپ ءجۇرمىن عوي. ماعان اۆتوماتپەن ويناۋ دۇرىس ەمەس تە شىعار. سەن ويناي عوي، – دەدى. مۇراتتىڭ جۇزىنە كۋانىش ساۋلەلەرى كىرە باستادى. اۆتوماتتى قولىنا الىپ قوجانمەن اتىسىپ كەتتى.

ەكەۋىنىڭ ويىنىنا قىزىعا قاراپ مۇقاش تۇر. اعاسىنىڭ يىعى ءتۇسىپ كەتكەنىن بايقادى بىلەم كوجان:

– مۇقاش، مەن بيىل مەكتەپكە بارام. مىنا اۆتوماتپەن سەن وينا. سەن ۇلكەنسىڭ عوي. سەنىڭ ءوزىڭنىڭ اۆتوماتىن بولعانى جاقسى، – دەپ قولىنداعى اۆتوماتىن اعاسىنا بەردى.

بۇلاردىڭ ويىندارىن سىرتتاي باقىلاپ وتىرعان اجە ۇلىنا بۇرىلىپ:

– ۇشەۋىن ساتىپ الساڭ قايتەدى مىنانىڭ. بۇدان بىلاي ەسىڭدە بولسىن، ءبىر نارسە بالالارعا ساتىپ الساڭ، بارىنە جەتەتىندەي قىلىپ ال، – دەدى. – ايتپەسە، ەشنارسە ساتىپ اپەرمە بالالارعا. بىرەۋىن قۋانتىپ، ەكىنشىسىن مۇڭايتىپ اپەرگەن سىيلىعىڭ بار بولسىن! – دەدى.

– ايتقانىڭىز بولادى، – دەدى ەكى بالانىن اكەسى. وسى وقيعانى سىرتتاي باقىلاپ تۇرعان اتا نەمەرەلەرىنىڭ بىر-بىرىنە دەگەن مەيىرىمىنە ىشتەي ريزا بو- لىپ:

– وسى ءباتشاعارلاردىڭ ءبارى دە وزىمە تارتىپتى-اۋ، – دەپ قۋاندى.

قۋانىش بازارحان