قۇربان ايت – جاراتۋشى يەمىز بەلگىلەپ بەرگەن ەكى مەيرامنىڭ ۇلىعى، ايتۋلى مەرەكە. حالقىمىز بۇل مەيرامعا ايرىقشا دايىندالىپ، كوپشىلىكپەن ەرەكشە اتاپ وتەدى. يسلام ءدىنى بارشا ادامزاتتى ىنتىماقتاستىققا، اۋىزبىرلىككە، ءوزارا سىيلاستىق پەن قۇرمەتكە، ىزگىلىككە شاقىرادى.
ايت – اعايىن اراسىن جاقىنداستىرا تۇسەتىن، ادامزات بالاسىن يماندىلىققا ۇيىتىپ، قاناعات پەن تاۋبەگە شاقىراتىن ۇلىق مەيرام. بۇل كۇندەرى بارشا مۇسىلمان قۇربان شالۋمەن عانا ەمەس، ۇلى اللاعا ۇنامدى ءاربىر ىزگى امالى ارقىلى راببىسىنىڭ رازىلىعىنا، راقىمىنا جاقىنداي تۇسەدى.
ويتكەنى، اراب تىلىندەگى «قۇربان» ءسوزى «جاقىن بولۋ»، «جاقىنداۋ» دەگەن ۇعىمداردى بىلدىرەدى. قاسيەتتى قۇراندا: «ۇمىتپاڭدار، ولاردىڭ ەتى دە، قانى دا ەشقاشان اللاعا جەتپەيدى. وعان جەتەتىن نارسە – جۇرەكتەرىڭىزگە ۇيالاعان تاقۋالىقتارىڭ (شىنايى نيەتتەرىڭ)» («حاج» سۇرەسى، 37-ايات)، - دەپ باياندالعان.
قارجىلىق مۇمكىندىگى جوق ادامعا قۇربان شالۋ – مىندەت ەمەس. قۇرباندىق ەتى اعايىن-تۋىس، كورشى-قولاڭ، تۇرمىسى تومەن وتباسىلارىنا، جەتىم مەن جەسىرلەرگە، مۇگەدەكتەر مەن ناۋقاس جاندارعا تاراتىلادى. ەلىمىز بۇل كۇندەرى اۋىر ىندەتتى باستان كەشىرۋدە. وسىنداي سىن ساعاتىندا حالقىمىز بەرەكە - بىرلىكتىڭ ۇلگىسىن كورسەتىپ، قينالعان جاندارعا كومەك قولىن سوزۋدا.
قاسيەتتى قۇران كارىمنىڭ شارح سۇرەسىندە اللا تاعالا: «ءار قيىندىقپەن بىرگە ءسوزسىز جەڭىلدىك كەلەدى» - دەيدى. اللا تاعالا دۇعا-تىلەكتەرىمىز بەن ساۋاپتى ىستەرىمىزدى جانە شالعان قۇرباندىقتارىمىزدى قابىل ەتىپ، جاماندىقتىڭ اۋىلىن الىستاتىپ، ءار وتباسىنا امانشىلىق، باق-بەرەكە، مول ىرىزدىق ءناسىپ ەتسىن!
تاۋەلسىز قازاقستان مەملەكەتىنىڭ مەرەيى ۇستەم بولىپ، سۇيىكتى وتانىمىزدا ءاردايىم بەرەكە-بىرلىك، بەيبىت زامان بولسىن! ەلىمىز امان، جۇرتىمىز تىنىش بولسىن!
ىزگى تىلەكپەن،
اسقار قاجى ءابىتاي ۇلى،
قازاقستان مۇسىلماندارى ءدىني باسقارماسىنىڭ
سەمەي وڭىرىندەگى باس يمامى.
