ساعىنىش پەن وكىنىش، قۋانىش پەن قايعى، ارمان مەن ءۇمىت، ءومىر مەن ءولىم، تاعى باسقالار ءومىردىڭ قاراما-قارسى قاس بەتتەرى بولسا، پوەزيانىڭ دا بەرىك ۇستىنى. وي مەن سەزىم پوەزيادا كوركەم تىلمەن، تاماشا وبرازدارمەن ءورىلىپ جاتۋى شارت. ونسىز وي دا، سەزىم دە وقىرمانعا تولىق جەتپەي، قاناتى سىنعان قۇستاي جەر باۋىرلاپ، كوتەرىلىپ بيىكتەي المايدى.
جامبىلدىڭ ءبىر قۇدىرەتى دە وسىندا. وي مەن سەزىمدى قايتالانباس وبرازعا اينالدىرىپ، كوز الدىڭا سوزبەن سالىنعان سۋرەتتەر اكەلۋىندە. وقۋشىسىن دا، تىڭداۋشىسىن دا ءسوزدىڭ سيقىرىنا بولەپ، تۇتقىنداپ الادى. پوەتيكالىق قۋات ەرىكسىز وزىنە باعىندىرىپ، جامبىلدىڭ ءسوز ورنەگىن، ەكپىنىن الدىڭا توسادى. مىنە، اقىندىق دەيسىڭ. جامبىل وسىلاي جىر توكپەسە، جامبىل بولا ما دەيسىڭ.
بۇل قاسيەت بالا جامبىلدىڭ ولەڭگە العاش قادام باسۋىنان-اق كورىنەدى. ءسوزدىڭ قۇدىرەتىن ۇعىنۋدا اۋىز ادەبيەتىن، حالىق اقىندارى تۋىندىلارىن تەرەڭ ءتۇيسىنىپ، قابىلداۋىنىڭ ورنى ەرەكشە بولدى. حالىق اقىندارىنىڭ ولەڭنەن داۋىل تۋعىزعان شىعارماشىلىعى جامبىل ءۇشىن ۇلكەن مەكتەپكە اينالدى. سوندىقتان دا ونىڭ شىعارماشىلىعىنداعى سۋرەتكەرلىك حالىق اقىندارىنىڭ تۋىندىلارىنداعى وكتەم سارىن-ينتوناسيامەن، ءسوز ورنەكتەرىمەن تىكەلەي ساباقتاسىپ جاتۋى ءبىر جاعى زاڭدىلىق ەدى.
جىگىت-جەلەڭ كەزىندە قىزعا قىرىنداپ ايتقان «كامشات قىز» ولەڭىندە:
ايدىننىڭ اق شورتانىن جىبەرمەيتىن،
جاسىمنان جازا باسپاس قارماق ەدىم، – دەيدى وكتەمدەنىپ. اسقاقتاپ سويلەپ، ءوزىن كوتەرمەلەپ ايتۋ ءبىر جاعى جاس جامبىلدىڭ قىز الدىنداعى ءور مىنەزىن تانىتسا، ەكىنشىدەن شارشى توپتىڭ الدىندا ءوزىن بيىكتەتىپ سويلەيتىن حالىق اقىندارى ءداستۇرىنىڭ كورىنىسى. وسى ولەڭىندە تاكاپپارسىنعان قىزعا تاعى ءبىر جاعى قالجىڭداپ:
سولماي ما كوكتەمدەگى ادەمى گۇل؟
وڭباي ما ارۋداعى ال قىزىل ءتۇر؟
ەڭكەيىپ ەكىندىگە كۇن قۇلاسا
كورىكسىز كورىنبەي مە دۇنيە ءبىر؟ – دەپ ويىن ءارى قاراي وتكىرلەي تۇسەدى. مۇنداعى يشارا-بازىنا دا ولەڭدى كورىكتەندىرىپ ءار بەرگەن. تابيعاتتىڭ قۇبىلىسىمەن بايلانىستىرىپ ادەمى وبراز جاسايدى. دۇنيە قانشا سۇلۋ بولعانمەن، ەكىندىدە جاراتىلىستىڭ كوركەمدىگىن قاراڭعىلىقتىڭ تۇمشالاي تۇسەتىنى بار. ارينە، اقىن تابيعاتتىڭ وسى ءساتىن ايتۋمەن شەكتەلىپ وتىرعان جوق، ىشكى بازىنا-ويىن يشارامەن استارلاعان. بۇگىن سۇلۋمىن، كورىكتىمىن دەپ تاكاپپارسىنعانمەن، ءسان-سالتاناتىڭ ماڭگىلىك ەمەس، ۋاقىت تا سەنىڭ بۇل اجارىڭدى تايدىرادى، جاستىق شاقتا وينا دا كۇل دەگەندى استارلاپ جەتكىزەدى.
جالپى، بۇل ولەڭ ادەمى قىزدىڭ پورترەتىن، ءسان-سالتاناتىن سۋرەتتەۋگە قۇرىلادى. سوندىقتان دا وبرازعا باي، اقىن سوزبەن سۋرەت جاسايدى. ءبىر قاراعاندا كوپ ولەڭنىڭ ءبىرى ءتارىزدى كورىنگەنمەن، شىن مانىندە جاس جامبىلدىڭ اقىندىق قىرىن اشا تۇسەتىن تۋىندى.
جامبىلدىڭ توڭكەرىسكە دەيىنگى ولەڭدەرىنىڭ باستى ءبىر سالاسى – ساتيرالىق تۋىندىلار. ساتيرالىق تۋىندىنىڭ شارتى – اقىننىڭ تىلەمىس اقىنعا باعا بەرگەنىندەي – «ءتىلى ءمىردىڭ وعىنداي، ءتيىپ كەتسە كۇيدىرگەن، سەكسەۋىلدىڭ شوعىنداي» – بولۋ كەرەك. اقىننىڭ مۇنداي تۋىندىلارىنىڭ ادرەسى انىق. «ابىشقا»، «موڭكە تۋرالى»، «شالتابايعا»، «قاليعا»، «كوكىمگە»، «كادىربايدىڭ توبەتى»، «ەسەنالى مەشكەيگە» بولىپ ناقتىلانىپ كەلەدى. ءسوز جوق، اقىننىڭ ولەڭدەرى مۇنان كوپ بولعان. كەزىندە حاتقا تۇسپەگەندىكتەن ۇمىتىلعان. ال ءبىر-جار ولەڭدەرىنىڭ ۇمىتىلماي ەستە قالۋى وسىنداي ساتيرالىق وتكىرلىگىمەن بايلانىستى بولسا كەرەك. ەلگە بەلگىلى ادامداردىڭ اقىن تاراپىنان سىنالۋى حالىقتىڭ جادىندا ساقتالىپ قالسا كەرەك. قياناتشىل، ساراڭ، بيلىكقۇمار، ەلدىڭ اقىسىن جەگەن پىسىقاي، استامشىل ادامداردى وتكىر سىناۋ جامبىلدىڭ اقىندىق تۇلعاسىن ايشىقتاي تۇسەدى. ونىڭ ادىلەتسىزدىككە كونبەۋى، بەتىڭ بار، ءجۇزىڭ بار دەمەي قياناتشىلداردى وتكىر شەنەۋى اقىننىڭ مىنەزىن، حالىقتىڭ مۇڭىن مۇڭداپ، جوعىن جوقتاۋىن ءبىلدىرەدى. اقىننىڭ بۇل قاسيەتى ونى حالىققا جاقىنداتا تۇسكەنى ءسوزسىز.
«موڭكە تۋرالى» ولەڭىندە:
جانعويلىق بولىسى پىسىق كەلەدى،
مۇرىندارى پۇشىق كەلەدى.
ەكى ارادان ەپتەپ جەرىندە
كوزدەرىن قىسىپ كەلەدى.
سوزدەرىن ۇزارتا كەلەدى،
وڭەشىن قىزارتا كەلەدى.
ءونىمى ازىراق جەردە
ۇستىنە تۇز ارتا كەلەدى.
ىڭىرانىپ وتىرىپ الادى،
ءار الۋان قىرعا سالادى.
اقىرى قۇدايى جارىلقاپ،
قالتالارىن تولتىرىپ الادى، – دەپ پورترەت جاساۋمەن شەكتەلمەي، مىنەز-قىلىعىن، ايلا-قۋلىعىن، قۇلقىن قۇمارلىعىن ءدال سيپاتتايدى. جەڭىل وقىلاتىن ولەڭ تىڭداۋشىسىنىڭ جادىنا وڭاي جاتتالىپ قالاتىنداي ويناقى بەرىلگەن. تۋىندى «پىسىق كەلەدى»، «پۇشىق كەلەدى»، «قىسىپ كەلەدى»، «ۇزارتا كەلەدى»، «قىزارتا كەلەدى»، «تۇز ارتا كەلەدى»، «وتىرىپ الادى»، «قىرعا سالادى»، «تولتىرىپ الادى» دەپ كەلەءتىن ىشكى دىبىستىق ۇيلەسىمى مول ەپيفورالىق ۇيقاسقا قۇرىلىپ، جەڭىل وقىلعانمەن، مازمۇنىندا كەيىپكەرىن قارىپ تۇسەتىن اششى مىسقىل مەن وتكىر مىنەزدەۋ بار. شاعىن ولەڭدە جانعويلىق بولىس تولىق بەينەسىمەن كوز الدىڭا كەلەدى. شىنايىلىق پەن شىندىق ولەڭءنىڭ تۋىن كوتەرگەن.
«شالتابايعا» ولەڭىندەگى ساتيرالىق مازمۇن بىزگە ابايدىڭ ايگىلى تۋىندىسىمەن تانىس. ءبىراق بۇل اباي ولەڭىنىڭ كوشىرمەسى ەمەس. حالىق قامىن ويلاعان اقىنداردىڭ قوعامداعى ورەسكەل، تەكسىز ىس-ارەكەتتەردى بىردەي كورۋى. قازاق دالاسىنا كەلگەن وتارشىلدىق ىلاڭىن اڭداۋى. سوعان سايكەس وزگەرگەن پسيحولوگيا، جارامساقتىق، ەكىجۇزدىلىك، ايتقان سوزدە تۇرماۋشىلىق اتا-بابالىق قاسيەتتەن ايىرىلۋ. جالپى، رەسەي پاتشالىعى قازاق دالاسىنداعى بيلىكتى وزگەرتۋ ارقىلى «ءبىردى بىرگە ايداپ سالۋ»، «وت تاستاۋ» ءادىس-ايلاسىن كەڭىنەن قولداندى. بيلىكتىڭ ماقساتتى جۇرگىزگەن وسى قارەكەتى قازاق حالقىنىڭ ۇساقتانۋىنا، ەل ىشىندە جاعىمسىز مىنەز-قىلىقتاردىڭ ورشۋىنە اكەلىپ سوقتىردى. وسى سوراقىلىقتى اباي دا، جامبىل دا كورە ءبىلدى.
سالقىن كەلىپ توڭ-تورىس،
سىرتقا سىزداپ قارايسىڭ.
«مەنەن باسقا جوق بولىس»، –
دەپ ءوزىڭدى سانايسىڭ.
شارعا تۇسەر شاعىڭدا
قارا تەر بوپ سابىلدىڭ.
ايالعان جوق مالىڭ دا،
اقجەم بولىپ شابىلدىڭ.
ەلگە ءسوزىڭ جەتكەنشە:
«جاماعات!..» دەپ جالىندىڭ.
قول بيلىككە جەتكەن سوڭ،
سالعىرتتىققا سالىندىڭ، – دەيدى اقىن «شالتابايعا» دەگەن ولەڭىندە. ابايدا بولىس ءوزىن ءوزى اشكەرەلەسە، جامبىلدا ەكى ءجۇزدى، تويىمسىز بولىس اقىن تاراپىنان مىنەزدەلەدى. سۋىرىپسالما اقىنداردىڭ ولەڭ شىعارۋداعى سۇيەنەتىن باستى قازىعىنىڭ ءبىرى – ىرعاق زاڭدىلىعىنا بەرىك باعىنۋى، ساقتاۋى بولسا كەرەك. ىرعاق ولشەمدەرىنە ابدەن داعدىلانعان حالىق اقىندارىنىڭ اۋىزشا تۋىندىلارىندا ىرعاقتىڭ بۇزىلۋى جەكەلەگەن جاعدايدا بولماسا، كوبىنە بايقالمايدى. جامبىلدىڭ «شالتابايعا» دەگەن ولەڭىندە دە ىرعاق (4 بۋىن + 3 بۋىن) بەرىك ساقتالعان. ىرعاقتىڭ بەرىك ساقتالۋى ءوز ىڭعايىندا ولەڭنىڭ ايتىلۋىنا، ينتوناسياسىنا ايرىقشا ىقپال جاسايدى. سونداي-اق ادەبيەت تەورياسىنداعى اسسونانس، الليتەراسيا دا (داۋىستى، داۋىسسىز دىبىستاردىڭ ءبىرىڭعاي ايتىلۋى) ولەڭنىڭ كوركەمدىك قۋاتىن، اۋەزدىلىگىن ارتتىرعان. «سالقىن كەلىپ»، «سىرتقا سىزداپ»، «سانايسىڭ»، «سابىلدىڭ»، «سالعىرتتىققا سالىندىڭ»، «شارعا ءتۇسەر»، «شاعىڭدا»، «شابىلدىڭ»، «ايالعان جوق»، «اق جەم بولىپ»، «جەتكەنشە»، «جەتكەن سوڭ»، «جاماعات دەپ»، «جالىندىڭ» دەپ كەلەتىن ءبىرىڭعاي دىبىسپەن ايتىلاتىن سوزدەردى تاڭداۋدا اقىن تاپقىرلىق جاساعان. ءداستۇرلى اۋىز ادەبيەتى ۇلگىسىن ساقتاي وتىرىپ، جاڭعىرتۋ جامبىل ولەڭىنەن بايقالادى.
توڭكەرىسكە دەيىنگى زاماندا اقىندىقتىڭ بيىك شىڭى – ايتىس اقىنى بولىپ تانىلۋ ەدى. ايتىس اقىنى شارشى توپتىڭ الدىندا حالىق اتىنان سويلەيدى. مۇندا ءسوز سايىسىمەن قاتار، دۇنيەتانىم، ازاماتتىق ۇستانىم سىنعا تۇسەدى. ءبىرى رۋ اقىنى دارەجەسىنەن كوتەرىلە الماي جاتسا، ءبىرى حالىق اقىنى بولىپ، كوكجيەگىن كەڭەيتەدى. رۋ اتىنان سويلەۋ، ءوز رۋىنىڭ جاقسىلىعىن، بايلىعىن اسىرا ايتۋ بارلىق اقىنعا، ونىڭ ىشىندە جامبىلعا دا ءتان.
ايتىس ونەرىندە جامبىلدىڭ ءسوز ورنەگى ايشىقتالا كورىنەدى. ونىڭ ايكۇمىس، بولەك قىزدارمەن ءسوز قاقتىعىسۋىنان تاپقىرلىق پەن ۇتقىر سويلەۋ بايقالادى. ايكۇمىسكە: «قولىما ءبىر ۇستاتساڭ تۇسىنەرسىڭ، تومپايعان توسىڭدەگى ورتەڭگىردى» دەپ جاستىققا ءتان قايىرىممەن وبرازدى، ءارى ۇتىمدى ايتادى. مەنمەنسىنگەن بولەك قىزعا دا: «نە قىلساڭ دا كەتپەيمىن مەن قاسىڭنان، سۇيكىمدى بوپ باراسىڭ العاشقىڭنان. ات تىستەسە اتىمدى قۋانامىن، ءتاڭىرىمنىڭ ءىسى دەپ جارماستىرعان» دەپ قالىسپايدى.
جامبىلدىڭ سارى اقىنمەن قاعىسۋىندا، مايكوت اقىنمەن ديدارلاسۋىندا دا وزىندىك تۇلعاسى دارالانا كورىنەدى. سارى اقىنمەن ءسوز قاعىسۋىندا:
سارەكەمدى ساستىرىپ
سۇيەكەمنەن سۇرىنگەن، –
سىزگە جاۋاپ بەرەيىن
جاقتىرساڭىز، بۇگىن مەن.
اقىنداردى جەڭگەندە
ءىسىڭىز وڭعا جۇگىرگەن.
سۇيەكەمدى كورگەندە،
جۇرەگىڭىز تۇڭىلگەن، – دەپ شىندىقتى تىكە ايتسا، مايكوت اقىننىڭ الدىندا وعان ءىلتيپاتىن، قۇرمەتىن اشىق بىلدىرەدى:
ءسىز بە ەدى؟ – اقىن اعا مايكوت دەگەن،
ءبىر ءسوزى ءبىر سوزىنەن قايتا وتپەگەن.
ساڭقىلداپ سارايىڭنان ولەڭ شىقسا،
يمەنىپ وزگە اقىندار بايپەكتەگەن، – دەيدى. وزىنەن اسقان شىن جۇيرىكتى قۇرمەتتەۋ – ادامدىقتىڭ، ازاماتتىقتىڭ بەلگىسى. بۇل تۇرعىدان كەلگەندە، جامبىل ءىشتارلىق جاسامايدى. مايكوت اقىننىڭ باتاسىن الادى.
جامبىلدىڭ قۇلمامبەتپەن، سارباس اقىندارمەن ايتىسىندا قارسىلاستارى وسال اقىن بولىپ كورىنبەيدى. ولار دا ولەڭنەن داۋىل سوقتىرعاندا، بەت قاراتپايدى.
بىرەۋدى جامبىل دەگەن ەل ماقتايدى،
ەركەك قويداي قۇيرىعىن سالماقتايدى.
اقىن بولسا قايدا وتىر ول نەمەسى،
كورەلىك ونى نەگە ارداقتايدى؟ – دەپ ولەڭ توگۋى قۇلمامبەت اقىننىڭ ارىنىن تانىتادى. ارقاسى قىزا كەلە، جىردى تۇيدەك-تۇيدەك توككەن ول:
بولعاندا مەن اقسۇڭقار، سەن ءبىر تاۋىق،
سەن اتەش ايعايلاعىش اۋىق-اۋىق.
بولماسا اتى شىققان ءسۇيىنبايىڭ،
باسقاسىن قويۋ كەرەك جىلى جاۋىپ.
اجال ءتۇرتىپ جۇرمەسىن اڭداماستان
وقتاۋلى اق بەرەنگە قارسى شاۋىپ، – دەيدى. وسى ايتىستىڭ تالدانۋىندا كوبىنە جامبىل اقىنعا كوڭىل اۋدارىلىپ، قۇلمامبەتتىڭ اقىندىق قۋاتى تاسادا قالىپ جاتاتىن جايى بار. شىن مانىندە، قۇلمامبەت تە – ارىندى اقىن. جوعارىداعى ءسوز ساپتاۋىندا وبراز دەيسىز بە، ەكپىندى ينتوناسيا دەيسىز بە، ولەڭنىڭ جىمداسقان ۇيقاسى دەيسىز بە – قارسىلاسىنان كەم سوعىپ جاتقان جوق. قۇلان ايان قۇلمامبەت پەن جامبىل اقىننىڭ ايتىسىنىڭ قۇندىلىعى دا سول – مىقتى اقىنداردىڭ ايتىسىپ، ونەرىن بىرىنەن ءبىرى اسىرىپ، سوزدەن نايزاعاي ويناتۋىندا بولار.
ءسوز ورايىندا ءبۇيىرى قىزعان جامبىل دا توقتاماي ارىندايدى.
سويلەسەم ولەڭىمدى تۇپتەن بەرمەن،
قۇيىلار ءسوز نوسەرى كوكتەن، جەردەن.
مىلتىقتا تۇتەپ تۇرعان مەن ءبىر پەستون
اسىقساڭ اجالىڭا كەلشى بەرمەن.
ءشۇۋ دەسە جۇيرىك وزار مىناۋ قولدان،
دەمەي كور، ەسكى ارۋاق الىپ قولدان.
قاراساي دەم بەرە گور، مەنىڭ بابام،
سويلەيىن بۋداقتاتىپ وڭ مەن سولدان.
قۇلمامبەت سەن جاقسى دا، مەن جامان با؟
اقىندا سەن جۇيرىك تە، مەن شابان با؟
قاراسايلاپ قوسىلسام ءبىر بۇيىردەن،
اقىرىندا كەتەرسىڭ باس امانعا!
ايتىستاعى ولەڭ جولدارىنان ىڭعايىمەن ايتىلعان ايشىقتى وبراز، اتا-بابا ارۋاعىنان قۋات تىلەگەن دۇنيەتانىم، انتونيم سوزدەردى قابات-قابات قولدانىپ، ءوزىن قارسىلاسىمەن سالىستىرا كوتەرمەلەگەن اسقاقتىق كورىنەءدى. قۇلمامبەت اقىننىڭ جوعارىدا كەلتىرىلگەن تۇيدەك-تۇيدەك، داۋىلداي قۋاتتى ولەڭ جولدارىنان سوڭ، اناۋ-مىناۋ اقىننىڭ مىسى باسىلىپ، تومەنشەكتەپ قالۋى كوبىنە تابيعي جاي بولسا، جامبىل اقىننىڭ ارتىقشىلىعى مىسى باسىلماق تۇگىلى، ونان سايىن ارۋاقتانىپ، باتىلدانىپ، تىنىسىنىڭ اشىلىپ ءسوز توگۋى دەر ەدىك. ايتىستاعى ەڭ باستى ءساتتىڭ ءبىرى – پسيحولوگيالىق شابۋىل. سول پسيحولوگيالىق شابۋىلعا ءتوتەپ بەرۋ اقىننان جۇرەكتىڭ باتىلدىعىن، ءوز وزىنە سەنىمدىلىكتى تالاپ ەتەدى. جامبىلدىڭ ارىنعا ارىن قوسىپ، ودان اسىپ ءورشي، كۇشەيە باستاۋى – شىن اقىندىق قۋاتىنىڭ كورىنىسى بولاتىن.
ا، قۇلمامبەت، قۇلمامبەت،
اعىپ جاتقان سۋمەن كەت!
سۋمەن كەتسەڭ ەل ىشەر،
سۋدان شىققان بۋمەن كەت!
وندا دا كەسىرىڭ تيەدى،
قىزارىپ باتقان كۇنمەن كەت!
كۇن دە قايتىپ شىعادى،
وتتان شىققان كۇلمەن كەت!
كۇلدەن اۋرۋ جۇعادى،
قاراڭعى تۇمان تۇنمەن كەت!
ءتۇن دە قايتىپ كەلەدى،
اسقارالى تاۋمەن كەت!
تاۋدى دا حالىق مەكەندەر،
كەسىرىڭ جۇعار، قۇلمامبەت،
قۋ پالەكەت ارمان كەت!
ۇدەي سوققان داۋىلدى ولەڭ نوسەرى قارسىلاسىن وسىلايشا باس كوتەرتپەي توپەلەيدى. ايتىس – كوپشىلىك الدىندا ورىندالاتىن كوپقىرلى ونەر. مۇندا اقىن ءابدىلدا تاجىبايەۆ جازعانداي، تەاتر ونەرىنىڭ ەلەمەنتتەرى مول. ال ءسوزدىڭ تىڭداۋشىسىنا اسەر-ىقپالى دا ايتىس ونەرىندە ەرەكشە باعالانادى. ايتىستىڭ بۇل تۇسىندا جامبىل اقىن ءسوز ويناتىپ، ىشكى ۇيقاس پەن ەسپە قايتالاۋدى، دىبىس ۇندەسۋىن، گراداسيانى شەبەر پايدالانىپ كەرەمەت جىر تولقىنىن تۋعىزادى. ايتىستاعى وسى ولەڭ جولدارىنان اقىن قيالىنىڭ ۇشقىرلىعى جانە وزىنە دەيىنگى ادەبي ءداستۇردى جاڭعىرتا قولدانۋى بايقالادى.
ءبىر جىلدارى «جامبىل دەگەن اقىن جوق، جامبىل قولدان جاسالىنعان» دەگەن ارىز سول كەزدەگى وداقتىڭ استاناسى ماسكەۋگە دەيىن جول تارتقان. بۇل كۇنشىلدىك، جامبىلدىڭ الەمگە جايىلىپ كەتكەن اتاق-داڭقىن كورەالماۋشىلىق بولاتىن. جوعارىداعى ءبىز كەلتىرگەن ولەڭ جولدارى، جالپى تۇتاس مۇراسى جامبىلدىڭ ۇزدىك حالىق اقىنى، جىراۋلار پوەزياسىنىڭ سوڭعى تولقىنى بولعانىن تانىتادى. كەڭەس ۇكىمەتىنىڭ ساياساتى جامبىلدى مىنبە اقىنىنا اينالدىردى. ءبىراق وعان اقىندى ايىپتاۋدىڭ ەش نەگىزى جوق. وسى ارالىقتا جىر ءدۇلد ۇلىنىڭ تاعى ءبىر قىرى الدىڭنان شىعادى. ول – قاسىنداعى حاتشىلارىنان الىنعان جاي مالىمەتتى قۇدىرەتتى جىرعا اينالدىرا ءبىلۋى. اقىننىڭ تۋعان جەردى، وتاندى، ەڭبەك ادامىن ۇلكەن سۇيىسپەنشىلىكپەن جىرلاعان اسقاق تۋىندىلارى، كوڭىل كۇي جىرلارى ءالى دە سىرىن دا، سىنىن دا جوعالتپاعان كوركەم دۇنيەلەر بولىپ سانالادى.
جامبىل ءسوز زەرگەرى عابيت مۇسىرەپوۆ ايتپاقشى، «فەنومەن!».
سامەن قۇلباراق، م.ح. دۋلاتي اتىنداعى تاراز وڭىرلىك ۋنيۆەرسيتەتىنىڭ پروفەسسورى، فيلولوگيا عىلىمدارىنىڭ دوكتورى
دەرەككوزى: Egemen Qazaqstan گازەتى
