Қазақ тілі үшін «күресіп» жүрген екіжүзді қайраткерлерді көргенде осы сөз ойға орала береді. Бір шалдар бар, қазақша жазған кітаптарында ана тілімізді, ұлттық дәстүр мен салт-сананы дәріптегенде сау адам елжіреп, мас адам еңіреп жылайтындай-ақ.
Сол шалдардың қыздары мен ұлдары қазақша бірауыз сөз білмейді
немерелері мен жиендері орысша шүлдірлегенде құлағыңды тесіп, миыңды ашытады.
Сонда әлгі шалдың шимай-шатпағы өз кіндігінен тараған ұрпағына қажет емес екен. Онда, оларды несіне дәріптейміз. Жеке басының атағы мен қаламақы үшін ғана шатпақтаған шимайын о дүниеге ала кетсін дерсің, екіжүзді атаққұмар мырқымбайлар!
Қуандық Шамахайұлы
Фейсбуктегі парақшасынан
