– Саясатқа қалай келдіңіз? Соны айтып өтсеңіз?
– 1989 жылдың тамыз айында «Жерұйық» атты тарихи-этнографиялық бірлестік құрылды. Бұл Қазақстандағы ең алғашқы ұлттық-патриоттық бірлестік еді. Біз оны заңды түрде тіркете алдық. Мен осы бірлестіктің директоры болып сайландым және өзімнің 50 мың рублімді оған жарна ретінде салдым. Біраз мәдени-идеологиялық шаруалар да тындырып үлгердік. Жігіттер жалақы алып жүрді.
Сөйтіп, қараша айы да келіп қалды.
Сондағы бір жиналыста біз мынандай шешімге келдік:
қазақта намыс болса Желтоқсан оқиғасының 3 жылдығын қалай болса да атап өтуіміз керек! 3 жыл бойына Қазақстанда Желтоқсан оқиғасы туралы бірде-бір адам жұмған аузын ашқан емес еді. Депутаттар да, академиктер де, жазушылар да, лауреаттар да – бәрі де бұғып жата қалған.
Біз өзіміз, Желтоқсанға қатысушылар, ұсталғандар, түрмеден сытылып шыққанда із адастырып, ойда-қырда жан сауғалап жүргенбіз.
Екі жылдан соң енді Алматыда қауышып, қой да өлер алдында тұяғын серпиді ғой! Шындықты әлемге жеткізейік, сөйтіп шейіт болған Желтоқсандағы жолдастарымыздың аруағын бір риза қылайық дедік. «Қазақтың намысын оятайық» деп, қан төгілген алаңда ас берейік деп уәделестік.
