حال-جايىمدى بىلسەڭ ەدى،
بىلمەيمىن قايتەرىمدى...
كىم سەنەدى؟
ون جەتىمدە ءوشىرىپ العان وتىم،
قايتەر ەڭ، قايتا قارىپ جۇرسە مەنى؟
ءبىر دەرتكە ۇشىرادىم بۇل كۇندە مەن،
قوشتاستىم ساۋىعىممەن، كۇلكىممەنەن.
جۇرەگىم جەرىك بولعان جاعدايى بار،
ءبىر پالە جاتىر بىلەم بۇلكىلدەگەن.
ىنتىعىپ ىڭكىلمەنەن، كۇڭكىلمەنەن،
جەتكىزىپ ايتۋ قيىن قۇر تىلمەنەن.
بۇگىن ماعان جيىرما كەرەك بوپ ءجۇر
الدىندا حور قىزىنىڭ ىركىلمەگەن.
بەلگىلى ساعان مەنىڭ ماۋباستىعىم،
سابىرسىز، اۋزى كۇيگەن الباستىمىن.
كەسەمدى الدىمەنەن ۇرلەپ الام،
ىسسى شايدى اۋزىما الماس بۇرىن.
ويلاسام، تالاي-تالاي قىر باسىپپىن،
دوسىم دەپ، «دوڭىزبەن» دە مۇنداسىپپىن...
...ءشامىل-اۋ!
قالىڭ دوستان كالعان سەن ەڭ،
قايتەمىن؟
عاشىقپىن مەن،
شىن عاشىقپىن!!!
عاشىقپىن!
عاشىكپىن دەپ بىلدىرمەدىم،
(بەلگىلى: بىلدىرگەنىم — بۇلدىرگەنىم).
جارق ەتىپ جايدىڭ وتى شاشىلعاندا،
جالت بەرىپ، قاراۋعا دا ۇلگىرمەدىم...
مۇقاعالي ماقاتايەۆ
