ءبىر كۇنى قارنى اشقان كۇشىك تاۋدا قاڭعىپ جۇرسە، قاسقىر جۇگىرىپ كەلىپ:

– ەي، كۇشىك، مەن سەنى جەيمىن! – دەپتى.

– قوي، كوكەشىم، قوي! اۋەلى مەنى تويعىز، سونان سوڭ جەرسىڭ، – دەپتى كۇشىك. قاسقىر:

– جارايدى، جارايدى! مەنىڭ سوڭىمنان قالماي ەرە بەر، – دەپتى. ەكەۋى بىرگە كەلە جاتىپ، ءبىر توپ سيىردى كورىپتى. قاسقىر ءوزىنىڭ جولداسىنا قاراپ:

– ماعان قاراشى، مەنىڭ كوزدەرىم، قۇلاقتارىم، اۋىزىم، قۇيرىعىم قانداي ەكەن؟ – دەپتى.

– سەنىڭ ەكى كوزىڭ شوقتاي قىزارىپ جايناعان، ەكى قۇلاعىڭ جىميعان، اۋزىڭ ارانداي اشىلعان، قۇيرىعىڭ ارتقى ەكى اياعىڭنىڭ اراسىنا قىستىرىلىپ، جاس شىبىقتاي بولىپ مايىسقان، – دەپتى كۇشىك.

– مەن نە قىلار ەكەم، سونى قارا، – دەپتى دە، قاسقىر شاپشىپ بارىپ، ءبىر بۇزاۋدىڭ تاماعىنا جابىسادى دا، تۇنشىقتىرىپ ءولتىرىپ، كۇشىكتى دە تويعىزادى، ءوزى دە تويادى.

– مەن تويدىم، سەنىڭ ەتىڭدى ەندى جەمەيمىن. قوش بول! – دەيدى دە، قاسقىر جەلە جورتىپ، كەتىپ قالىپتى. كۇشىك بۇزاۋدىڭ جەمتىگىنىڭ قاسىندا قالىپ، ءۇش كۇندەي تەگىن ەتكە تويىپ جاتىپتى. اقىرىندا، ءىشى پىسقان سوڭ، قاڭعىپ جورتۋىلعا شىققان ەكەن، ءبىر اش مىسىققا كەز بولىپ، وعان:

– ەي، مەن سەنى جەيمىن! – دەپتى.

– قوي، كۇشەكە، قوي! اۋەلى مەنى تويعىز، سونان سوڭ جەرسىڭ، – دەپتى مىسىق.

– جارايدى! مەنىمەن بىرگە ەرىپ ءجۇر، – دەپتى كۇشىك.

ءبىرازدان سوڭ بۇلار ءبىر توپ تۇيەگە كەلىپتى. كۇشىك:

– مىسىق! ماعان قاراشى: مەنىڭ كوزدەرىم، قۇلاقتارىم، اۋزىم، قۇيرىعىم، قانداي ەكەن؟ – دەپتى.

– نەسىن ايتاسىڭ! سەنىڭ كوزىڭ بوزارىپ تۇر، قۇلاقتارىڭ سالپايىپ تۇر، اۋزىڭ ايقايىپ تۇر، ءتىلىڭ سالاقتاپ، قۇيرىعىڭ سالباڭداپ تۇر، – دەپتى مىسىق. سوندا وعان كۇشىك:

– ەندى مەن نە قىلار ەكەنمىن، كور! – دەپتى. كۇشىك جۇگىرىپ بارىپ، ءبىر تۇيەنىڭ اياعىن تىستەيىن دەگەندە تۇيە مۇنى دالدەپ تۇرىپ، باسقا تەۋىپ قالىپتى، كۇشىك سول ارادا سەسپەي قاتىپتى. سوندا مىسىق ايتىپتى:

– ءاي، ماقتانشاق! سەن الىڭە قاراماي، قيىن ىسكە قولىڭدى سوزاسىڭ! سەنىڭ ەتىڭدى ەندى مەن جەمەيمىن، – دەپتى.