ءبىر كۇنى ءبىزدىڭ ەلدىڭ پاتشاسى وباماعا حابارلاسىپ:
– قازاقستاندى باسقارعىڭ كەلە مە؟ ولار مۇلدەم كوتەرىلىسكە شىقپايدى. نە ىستەسەڭ دە كونىپ جۇرە بەرەدى. كوشەگە سۇيرەپ شىعارا المايسىڭ، – دەپتى.
اناۋ سەنبەي، مىناۋ نان ۇستاپ، اقىرى ەكەۋى باستەسىپ تىنادى. ءوزارا كەلىسىپ، وباما قازاقستاندى، قازاق پرەزيدەنتى امەريكانى باسقارۋعا كەتىپتى.
وباما كەلە سالىپ، قازاقتاردىڭ جالاقىسىن 50 پايىزعا قىسقارتاتىنىن جاريالايدى دا: «حالىق قاشان كوتەرىلىسكە شىعادى ەكەن؟» دەپ كۇتىپ وتىرادى. ەشكىم كوتەرىلمەيدى. وباما تاڭعالادى. ەرتەسىندە جۇمىس ىستەگەندەرى ءۇشىن مۇلدەم جالاقى تولەنبەيتىنىن جاريالايدى. حالىق تاعى دا ءۇنسىز. تۇك بولماعانداي ءبارى جۇمىسىندا وتىر دەيدى.
– ەندەشە، ەرتەڭ بارلىعىڭدى دارعا اسامىن، — دەپ توتەسىنەن ءبىر-اق قويادى. ەشكىم ۇندەمەيدى. تەك ءبىر ادام قولىن كوتەرىپ، ورنىنان تۇرىپتى. وباما قۋانىپ كەتەدى. «ەڭ بولماسا، ءبىر ادام ماعان نارازىلىعىن بىلدىرەتىن بولدى عوي» دەپ ويلاۋى مۇڭ ەكەن، الگى قازاق:
–دارعا اساتىن ءجىپتى ءوزىمىز اكەلەمىز بە؟ الدە، ۇكىمەت بەرە مە؟– دەپتى.
ماقسات ەربولات