(بەكبولات تىلەۋحانعا)
شىركىن-اي،
باياعىداي بولسا ەگەردە،
مىنا جۇرت اقىل تاپپاي تەڭسەلەر مە؟!
سوعىسقا ءوزىڭ باستاپ شىعار ەدىڭ،
قالىڭ جاۋ تيسە ەلىڭە، تونسە جەرگە.
ول سوعىس، ويحوي، قانداي ادىلەتتى ەڭ،
شىن باتىر عانا بولعان جاۋىنا وكتەم.
قولىندا جالاڭداعان جالعىز قىلىش
جۇزىنە حاس دۇشپاننىڭ قانى كەپكەن.
دوسپامبەت، اقتامبەردى قوڭىراۋلاپ
نايزا ۇستاپ قول توڭكەرگەن، تولىپ اۋماق.
شالكيزدەي كىرەر ەدىڭ شارشى توپقا،
القى ءتوس ارعىماعىڭ ومىراۋلاپ.
كۇڭىرەنگەن كۇن تۇبىندە جورىق جىردىڭ،
كۇندىز-تۇن جولىن كۇتىپ تورىپ ءجۇردىڭ.
ىشقىندى قارا قوبىز، ىڭىراندى،
تۇبىندە ۇمىت قالعان توبىلعىنىڭ.
قانداي جىر! قانداي رۋح! قانداي ەرلىك!
قالىڭ ەل قاڭسىپ قالعان قانباي ەمدىك.
قايدا دەپ قانىمداعى قوبىز – سارىن،
عاسىرعا عاسىرلاردان قالماي ەردىك.
وندا جوق بۇرالقى ءسوز، قاتىن وسەك،
كەلىسسە، كەتىسسە دە كەسەك-كەسەك.
كورسەتتىڭ سونىڭ ءبارىن بۇل قازاققا،
شوعىنداي سەكسەۋىلدىڭ كوسەپ-كوسەپ.
ءبىر عاسىر ءبىر عاسىردان تەرەڭىرەك،
ءبىر قازاق ءبىر قازاقتان كەمەلىرەك.
باباڭنىڭ قۇپياسىن تاپتىڭ اقىر،
قۇدايدان وزگە ەشبىر سەنەرى جوق.
سوگىلىپ تاريح سولاي كوبەسىنەن،
تامسانعان تانعانداي بوپ ەل ەسىنەن.
بابالار جىرىن ۇقتى بايتاق قازاق،
اتتاردا ازاتتىقتىڭ بەلەسىنەن.
سەن سولاي سەل بوپ اقتىڭ، سەڭ بوپ سوقتىڭ،
مەن سولاي كوبەيدىم دە كول بوپ كەتتىم.
تۇر ءالى قازتۋعان جىر، دوسپامبەت ءۇن،
اراسىن تالىقسىتىپ جەر مەن كوكتىڭ.
سونان سوڭ تاۋدى تاسپەن ۇيىرگەندەي،
الاپات ۋاقىت كەلدى قۇيىن-جەلدەي.
باتىرلىق، نامىس، داڭىق... ءبارى وزگەشە،
سويلەيدى جاۋ دا دوس بوپ كۇيىنگەندەي.
كۇيىنىپ كەتتىڭ سەن دە،
جاقىنىڭدى
جاۋىنان ايىرۋعا كۇيىڭ كەلمەي.
تورعايداي شىرىلدايسىڭ،
قازاقتى ارباپ
دۇنيە ساقىلدايدى ديىرمەندەي.
وزگەرگەن بۇرىنعىدان، ءبارى باسقا،
ءسوز قايدا بىردەي جۇرەر كارى-جاسقا؟!
ۋلاعان تامىرىمدى تاما-تاما،
بوياعان تانىمىمدى تانىماسقا.
سەن اۋرە ەل مەن ەردى قوڭسى ەتەم دەپ،
مەن اۋرە ازۋىمدى كورسەتەم دەپ.
ءتىلىڭدى تىسكە قاماپ تىپىرشيسىڭ،
«جەر دە امان، ەل دە تىنىش بولسا ەكەن» دەپ.
زار – ىشتە، زاپىران – ىشتە قاينايدى-اي كەپ،
كەۋدەڭدە قوبىز وكسىپ سارنايدى-اي كەپ.
تالتۇستە تالاناسىڭ،
ابايسىزدا
اۋىلعا كىرىپ كەلگەن ارلانداي بوپ...
شىققاندا سان تالاۋدان سەندەلەكتەپ،
تۋلايدى-اۋ كەيدە وقىس وي ەلبەلەكتەپ.
كەتپەي مە تاۋەكەلگە باسقىڭ كەلىپ،
«جارايدى، مەن دە، سەن دە، ەل دە جوق!»، دەپ؟
جەر سۋساپ جاتقانىمەن قىرتىسى مول،
قۇيمايدى كەيدە اسپاننىڭ بۇلتى سىبەر.
بىلمەيمىن، ماڭگىلىككە الا كەتەر،
جانىڭدى كىم تۇسىنبەس، كىم تۇسىنەر؟..
تۇيعىنداي كۇنىنە وتىز قاز ىلسەڭ دە،
كەشىرىم، سابىر سەندە، قاجىر سەندە.
ناز بولەك، قالجۋىر مەن قاقپان بولەك...
كوتەردىڭ كوپ ءىنىنىڭ نازىن سەن دە.
بورانعا قارسى ۇليسىڭ قاي بوراعان،
تىرسەگىڭدى يت قالدى ما شايناماعان.
«ءبورىنىڭ ءتاڭىرى بار» – جالعىز قۇداي،
سەن بارسىڭ تۇرعان كەزدە قايمانا امان.
جەردە امان، ەل دە تىنىش بولسىن دەگەن،
تىلەگىڭ قابىل بولعاي قايران اعام!..
ۇلاربەك نۇرعالىم ۇلى
