Бір күні біздің елдің патшасы Обамаға хабарласып:
– Қазақстанды басқарғың келе ме? Олар мүлдем көтеріліске шықпайды. Не істесең де көніп жүре береді. Көшеге сүйреп шығара алмайсың, – депті.
Анау сенбей, мынау нан ұстап, ақыры екеуі бәстесіп тынады. Өзара келісіп, Обама Қазақстанды, қазақ Президенті Американы басқаруға кетіпті.
Обама келе салып, қазақтардың жалақысын 50 пайызға қысқартатынын жариялайды да: «Халық қашан көтеріліске шығады екен?» деп күтіп отырады. Ешкім көтерілмейді. Обама таңғалады. Ертесінде жұмыс істегендері үшін мүлдем жалақы төленбейтінін жариялайды. Халық тағы да үнсіз. Түк болмағандай бәрі жұмысында отыр дейді.
– Ендеше, ертең барлығыңды дарға асамын, — деп төтесінен бір-ақ қояды. Ешкім үндемейді. Тек бір адам қолын көтеріп, орнынан тұрыпты. Обама қуанып кетеді. «Ең болмаса, бір адам маған наразылығын білдіретін болды ғой» деп ойлауы мұң екен, әлгі қазақ:
–Дарға асатын жіпті өзіміз әкелеміз бе? Әлде, Үкімет бере ме?– депті.
Мақсат ЕРБОЛАТ
