Главная
Жамбыл Әмірбеков. Шық ғүмыры
Dalanews
19 дек. 2015 09:51
Қолымызға Жамбыл Әмірбековтің тақырыптас үш-төрт өлеңі тиді. Бұған дейін елдің көбі спорт шебері ретінде танитын Әмірбековтың жыр әлеміне үңілгенде біз мүлдем бөлек әсерге бөлендік. Қарапайым да шымыр ұйқастар, шынайы сезім иірімі, образды үйлесім - Жамбыл ақынның өзіндік үнін естіртіп, оның нәзік те сыршыл әлеміне бастамай тұрмайды. Өлеңді тапқырлықпен де, төселу арқылы да жазуға болады. Кейбір жырды оқысаңыз, мін таппайсыз. Поэзияға керектің бәрі бар, тек... шынайылық жоқ. Шеберлік пен қалыптасудың үздіксіз ағыны поэзияның ішкі қуатынан - шыншылдығы мен қарапайымдылығынан айырмай қоймайды. Қазір ондай өлең көп... Жамбыл ақынның өлеңі ондай емес, шыншыл да сыршыл, тіпті кейде балаңдығымен де өзгеше.
Шық ғұмыры Естідім жүрек дүрсілін,
Тозаңға былғап кірпігін,
Самалмен әлек тазалап. Құйрықпен қаққан түлкі мұң,
Қас-қағым ғана ғұмырын,
Ойнаған өмір меңімен,
Тағдырмен тұрып алысып,
Аққу-арман Пәктікті іздеп жүріп ғаламшардан,
Тек тазалық тілейтін Тәңірінен,
О,сұлулық қанатына су сіңбеген,
Аққу,адам мен үшін бірдей ұғым,
Құйын Жұлқынып жетті бір құйын,
Қайырып еді шаштарын,
Мəуелеп өскен шыбықтың,
Торғайды аңдып отырған,
Желдікті үрлеп қабысқан,
Қабағы тастай түйілген,
Ерттедім мінер қасқамды,
Басылды күн де қайнаған,
Күн тұтылды Қоп-қою тұман айналам,
Таң кеткен түннің түнегін,
Сығалап іздеп бұлттардан,
Нұрына бөлеп шуақтың,
Жақындай алмай сұр тұман,
Əкетпек мені өзімен,
Қысылып қалдым, расым,
Болады екен бұлайда,
Басымның сипап сорынан,
Тым ыстық қысты құшағын
Не істер екен ғашық Ай
Күн шымшып алды аямай,
Жүзігін тастап алдыма,
Жамбыл ӘМІРБЕКОВ
