كەبەنەك كيگەن كەلەدى»،
مايدانعا كوكەڭ كەتكەندە،
وسىلاي ءبارى دەپ ەدى.
بوپەم، بوپەم، بوپەم-اۋ،
قاي جەردە قالدى كوكەڭ-اۋ؟!
كەي-كەيدە ءبىزدىڭ حالىق تا،
وتىرىك ايتادى ەكەن-اۋ!
«ورالار تۋعان جەرىنە،
توپىراق caپ بەر»،- دەدى دە،
دۇعاسىن وقىپ، كۇبىرلەپ،
اجەڭ دە قالعان جونىنە.
«ورالسىن امان جەرىنە،
كورىسسىن تۋعان ەلىمەن»،-
دەدىم دە، كوزدەي قالتاعا
توپىراق ءتۇيىپ بەرىپ ەم.
بوپەم، بوپەم، بوپەم-اۋ،
قاي جەردە جاتىر كوكەڭ-اۋ؟!
كوبىسى ءبىزدىڭ ىرىمنىڭ
تۇككە العىسىز ەكەن-اۋ!
«ۇلكەن ۇيدەن ءدام تاتسا،
كەشىكپەي قايتا ورالار.
ەل-جۇرتى قارعاپ، انت اتسا،
كستكەننەن كەلمەس، جوعالار
دەگەسىن، ۇلكەن شاڭىراق،
ءدام بەرىپ ەدى جامىراپ.
الاقان جايىپ ارتىنان،
اق تىلەۋ ايتقان اڭىراپ.
اۋجالىن ءتۇيىپ زاماننىڭ،
ورتاعا سالىپ بار مالىن،
الا ءجىبىن ادامنىڭ
اتتاماپ ەدى ارداعىم.
نەلىكتەن ءتاڭىرىم ونى الدى،
ورانۋشى ەدى العىسقا.
ءداۋقارا امان ورالدى،
وراندى قايتا قارعىسقا.
بوپەم دە بوپەم، بوپەم-اۋ،
He جازدى سەنىڭ كوكەڭ-اۋ؟!
حالىقتىڭ كەيدە العىسى،
قارعىستان بەتەر ەكەن-اۋ!
ءالدي، ءالدي، بوپەم-اۋ،
ءبارى دە بەكەر ەكەن-اۋ!
«سابىر دا ءتۇبى - سارى التىن»
سارعايىپ قاشان جەتەم-اۋ؟!
مۇقاعالي ماقاتايەۆ
