"ەكەۋىڭ ءوزارا كەلىسىم تابىڭدار، ءۇشىنشى بىرەۋلەرگە – سەندەرگە جاماندىق تىلەيتىندەرگە كۇلكى بولماڭدار، ءبىرىڭنىڭ قاتەڭ بولسا، ەكىنشىڭ كەشىرە بىلىڭدەر دەدىم. سەنىڭ سونداعى دۇرىس سوزىڭە شىن سەندىم. ءبىراق…"

"سەنىڭ فەيسبۋگىڭدا «عالىمجاندى قۇرتامىن!» دەپ قايتا-قايتا جازىپ جۇرگەنىڭدى ايتتى. ونىڭ نە؟ سوتتاستىڭدار، ولار قارىزدى ءبولىپ-بولىپ تولەيتىن بولدى. ءبىر كۇندە تولەي المايتىندارىن مەن دە بىلەمىن. 

گۇلجان، سەنەن تاعى دا وتىنەرىم: عالىمجانداردى جامانداعاندى، جاۋ بولعاندى توقتاتۋدى ويلا.

حاميت اعا مەنى ىنىسىندەي جاقسى كورەتىن. سول ارداقتى اعانىڭ ارۋاعىن قىزى سەن سىيلا، ءىنىسى مەن سىيلايىن. پوستارايسيا مەنيا پونيات، گۋلجان حاميت اعا قىزى!" دەپتى عابباس اقساقال.

ايتپاقشى، ايتا كەتەلىك. عالىمجان مەن قارلىعاش جاقيانوۆتار جانە گۇلجان ەرعالييەۆا اراسىندا ءبىرازدان بەرى اقشا داۋى ءجۇرىپ جاتىر. گۇلجاننىڭ ءوز اقيقاتى بار. ال جاقيانوۆ جاق اشقان جوق، ءبىر بىلسەك. عالىمجاننىڭ ءوزى بۇعان جاۋاپ قاتتى دەگەن ەستىمەپپىز. 

اقساقالدىڭ ايتۋىنشا، ەكى جاقتىڭ بىتىمگە كەلۋىنە قارسى، مۇددەلى ەمەس تاراپتار تا بار. جازۋشى الەۋمەتتىك جەلىدە وتىرمايدى.  قارسىلار تۋرالى، مۇددەلى ەمەستەر تۋرالى قابىشۇلىنا فەيسبۋكتە وتىراتىن قالامداس ىنىلەرى ايتقان. 

ءامىرجان قوسانوۆتى بىلەسىز عوي، سول فەيسبۋگىندە گۇلجان ەرعالييەۆانى ءبىرىڭعاي ماقتاپ، جاقيانوۆتاردى داتتاپ جازىپ ءجۇر. مەنىڭشە، ول ويتەتىنى وزىنە جاراسپايتىنىن ويلامايدى، ەرعالييەۆانى جاقتاي بەرۋگە مىندەتتى سياقتى.

ال ءامىرجان قوسانوۆپەن شۇيىركەلەسىپ اڭگىمەلەسىپ كورگەن جوقپىن، ءبىراق سالەمى ءتۇزۋ.

دايىنداعان، دۋمان بىقاي