ءانشى الەۋمەتتىك جەلىدەگى پاراقشاسىندا قىرىق جاسقا كەلگەندە ورامالىمدى تاستامايتىنىن تىلگە تيەك ەتتى. ءتىپتى ول جاراتۋشىنىڭ پارىزىن كيەتىن ۋاقىتىنا دەيىن ءوزىمىز شەشىپ قويعانىن ايتىپ نالىدى. روزا ءالقوجا حالىققا ءومىر تۋرالى سۇراق قويىپ، يماندىلىققا شاقىردى.
– «قىرىق جاسقا كەلگەندە ورامالدى مۇلدە تاستاماي تاعامىن» دەگەن سوزىمە ءقازىر كۇلكىم كەلەدى. ەكى جارىم جىل قالدى عوي. ءبىراق، اللا پارىز ەتكەن دۇنيەنى ساۋداعا سالىپ جۇرگەن مەندە ەس جوق ەكەن-اۋ! ءبىز قايدان كەلگەنىمىزدى، قايدا باراتىنىمىزدى ءجيى ۇمىتىپ قالامىز. قۇرساقتان قۇرلىققا جەتكەنىمىز كىمنىڭ ارقاسى؟ الشاڭداي باسىپ، اسىقپاي سويلەيتىنىمىز شە؟ جەلپىپ وتكەن جەل ەمەس، ۋاقىت! ال، ءبىز قۇرلىقتان قابىرگە بارار جولدا نە بىتىردىك؟ قىزىل-جاسىلعا اربالعان كوزدى قايتتىك؟! عايباتى كوپ، ءايباتى از ءسوزدى قايتتىك؟! – دەيدى ءانشى.
ادامنىڭ ەمەس، اللانىڭ ايتقانى بولاتىنىنا كوزى جەتكەن ءانشى و دۇنيەنىڭ بار ەكەنىن جۇرتتىڭ ەسىنە سالدى. روزا ءالقوجا حالىقتىڭ جەر بەتىنىڭ ۋاقىتشا تۇرعىنى ەكەنىن دە ايتتى.
