كىتاپ جازۋعا الەۋمەتتىك جەلىدەگى قاۋىمنىڭ ومىرىندەگى سوڭعى وقيعانى تالقىلاپ، ءتۇرلى اڭگىمە تۋعىزىپ، ابدەن ىعىرىن شىعارعانى سەبەپ سەكىلدى. سوندىقتان ول ءوز ءومىرىنىڭ بوياماسىز شىندىعىن ءوز قولىمەن جازۋدى دۇرىس دەپ تاۋىپتى.
بايان ماقسات قىزى الەۋمەتتىك جەلىدەگى پاراقشاسىندا قولعا العان تۋىندىسىنىڭ العاشقى جازباسىنىڭ ءۇزىندىسىن دە جاريالاپ ۇلگەردى.
ونداعى دايەككە سۇيەنسەك، بايان كىشكەنتاي كەزىندە دە اۋىر سوققىعا جىعىلىپتى.
«كوزىمدى اشسام، اۋرۋحانادا ەكەنمىن. قاي جەردە ەكەنىمدى، مۇندا قالاي تاپ بولعانىمدى، ءبۇتىن ونە-بويىمنىڭ شىداتپاي نەگە اۋىرسىناتىنىن العاشىندا مەن تۇسىنە الماي، اڭىرىپ ءبىرازعا دەيىن جاتتىم. مۇنى جاقىن ادامىم ىستەگەن سەكىلدى عوي؟.. ەسىمە تۇسىرەيىن دەسەم، باسىم اۋىرىپ، وعان مۇرشا بەرمەدى، ءبىراق وكىرىپ تۇرىپ، جىلاعىم كەلەدى. ءبىر ۋاقىتتا ءبارى ەسىمە ءتۇستى.
مۇنداي جايتتى بۇرىن دا باسىمنان ءبىر رەت كەشكەن ەدىم عوي. ول كەزدە دە تۋرا وسىلاي بەيتانىس جەردە كوزىمدى اشتىم، ساۋ-تامتىعىم قالماپ ەدى ءارى وندا دا مۇنى ماعان جاقىن ادام ىستەگەن. ءيا، ول كەزدە مەن جەتى جاستا ەدىم. بار-جوعى جارتى ساعاتتىڭ ىشىندە بۇكىل ءتىسىم ساۋدىراپ ءتۇسىپ قالعان… جوق، بۇلاي بولمايدى، ويتكەنى ەشتەڭە تۇسىنىكسىز. سوندىقتان ءبارىن قايتادان باسىنان باستايىن.
ءى-تاراۋ. بولادى جانە بولمايدى
ءى-بولىم. ءبارى سەن ءۇشىن…
مەنىڭ جادىمدا ساقتالعان بالالىق شاعىم تۋرالى ەڭ العاشقى ەستەلىكتىڭ قاي كۇنى، قاي ايدا، قانداي ساعاتتا بولعانىنا دەيىن بىلەمىن».
