نارىنقولدان اتتاندىم قۇسقا ءمىنىپ.
«ال ەندى ءوزىڭدى-وزىڭ ۇستا، جىگىت»
دەگەندەي قاراپ قالدى اۋىل ماعان
اۋىلدان اتتاندىم مەن قۇسقا ءمىنىپ.
اق جاۋلىعىن بۇلعاپ تۇر اۋىل ماعان،
مال جاتىر مايسا تاۋدا مامىرلاعان.
تاۋ جاتىر ۇلپا بۇلتتار دامىلداعان،
بۇلاقتار بۇلعاپ قالىپ بەلبەۋلەرىن،
الىستاپ، قان بارادى تاۋىم، دالام.
الىستان شاقىرادى باۋىر دا انام،
الىستان سالەم ايتىپ قاۋىم ماعان.
الىستاعى دوستاردى ءبىر كورەيىن،
اسپانىنان ساعىنىش - ءۇن بەرەيىن.
بەيتانىستى مىناۋىڭ كىم دەمەيىن،
بەيشاراسى بولسا دا قۇندەمەيىن،
قۇلپىرايىن دالامنىڭ گۇلىمەنەن،
قۇمىمەنەن نەمەسە بىرگە ولەيىن،
باسى جۇمىر پەندەسىن كۇندەمەيىن!
التىن تەرىپ ءار ءتۇيىر تاستارىڭنان،
باقىت تاپتىم باۋىرىڭنان، اسقارىڭنان.
ايحاي، دالام، سۋسىندات داستانىڭنان!
جاياۋ كەزسەك عۇمىرىم جەتپەيدى ەكەن،
قۇس بوپ ۇشىپ وتەيىن اسپانىڭنان.
ءان بولايىن التايدان باستالىنعان،
كۇي بولايىن كاسپييگە تاستالىنعان
ايحاي، دالام، ءسات ساپار اسپانىڭنان!
...قانىن قۇيىپ قازاقتىڭ مىڭ اتىنىڭ،
مىنگىزىپ اپ قازاقتىڭ ءبىر اقىنىن.
سەن شىداساڭ، شىدايمىن مەن دە، ۇشقىش،
جىردان وتەر جوق شىعار سۇراپىلىڭ.
سامعا، ۇشقىش!
ولكەممەن تانىستىرام،
تانىمايتىن جانىڭمەن تابىستىرام،
باۋىرىڭداي جاندارمەن قاۋىشتىرام،
كوز الدىڭدا ءارتۇستى ەكرانداي،
ءبىر بوياۋدان ءبىر بوياۋ اۋىستىرام.
سامعا، ۇشقىش!
قازاقتىڭ كوگىمەنەن.
ءجۇرۋشى ەدىم كەزدەسپەي كوبىمەنەن،
بەرەرىمدى ەلىمە بەرىپ ولەم،
مىناۋ الىپ اق قۇستىڭ قاناتىمەن،
كەڭ ولكەمە كەتەيىن سەۋىپ ولەڭ.
2
و، جەتىسۋ!
ساندىق تاۋ، ساندال بەلىم،
شوقتىعى ەسىپ، جال ءبىتىپ، جانداندى ەلىڭ.
كۇنىم تۋدى كوگىندە سامعار مەنىڭ،
الاتاۋدان بيىكپىن دەمەۋشى ەدىم،
اتتەڭ شىركىن، عارىشپەن جالعار ما ەدىم!
جەتىسۋىم - جەتى قۇت، ىرىس ماعان،
بارشا حالىق باۋرىندا تىنىستاعان.
ارالاسىپ ءاربىر ۇلت دوستاسىپ ءجۇر،
ارالاسسىن، ادامدار تۋىس ماعان،
الاكوز بوپ، قۇستانا ۇرىسپاعان.
بايلىقتى ايتىپ نەسىنە ماقتانامىن،
بالاق، قوينىن نەسىنە اقتارامىن،
جەتىسۋدىڭ بايلىعىن بىلمەك بولساڭ،
ءبىر ۋىس توپىراعىن اپ قاراعىن.
ەكى قۇلاق، ەستىسەم كەرەڭ بولسىن،
ەگىنشىنىڭ بۇل جەردى داتتاعانىن،
اينالايىن، جەتىسۋ - الشاق ارىم!
قۇسىڭدى بۇر، ۇشقىشىم، شىعىسىما،
سالەم بەرەم التايدا تۋىسىما.
شىعىسىما، تارت مەنىڭ ىرىسىما!
ءسىرا دا، كلوندايك، الياسكالار،
تولار ما ەكەن التايدىڭ ۋىسىنا؟!
شىعىسىما، تارت مەنىڭ شىعىسىما
ساعىنىشىن كاتوندا قارىنداستىڭ،
ءتۇيىپ كەتەم جىرىمنىڭ ءبىر ۇشىنا.
قاناتىمەن اق قۇستىڭ شاعىلىسىپ،
البىرت كوڭىل بارادى الىپ-ۇشىپ.
التايدان دا بيىكتەپ كەتكەنمىن بە؟!
قاۋىشقام با اسپانمەن ساعىنىسىپ؟!
اق قۇسىڭدى، اياۋلىم، قوندىر جەرگە،
باياعىدا بابامىز جول جۇرگەندە،
الاتىن-دى ەرتىستەن قانىپ ءىشىپ،
اق ايدىنمەن اقساقال شاعىلىسىپ.
مىناۋ جاتقان مارقاكول، زايسانىم با؟
شىعىستاعى كىشكەنە بايقالىم با؟
قوس جانارى شىعىستىڭ سياقتى-اۋ ءبىر،
قوس جانارى، ۇشقىشىم، بايقادىڭ با؟
ايدىنىنا ماڭگىلىك ەسكەرتكىش قىپ،
قالامىمدى تاستارمىن قايتارىمدا،
قالاسا، السىن مارقاكول، زايسانىم دا.
ۋا، شىعىس!
جەرىڭدە ەمەس، كوگىڭدە مەن،
ءۇڭىلىپ بۇقتارماڭا كوڭىلدەنەم.
اسپانىڭا جىر سىزىپ، ءوتىپ بارام،
قۇس بولىپ سەنەن ۇشقان تەمىرمەنەن،
كەرەمەت، كەرەمەت قوي ءومىر دەگەن!!!
سامعا، ۇشقىش!
ەرتىستىڭ اعىنىمەن،
ەكى جاعى، ەرتىستىڭ باۋىرى كەڭ،
ايدىن ەرتىس، اق ەرتىس اسىراۋدا
اينالاسىن ءوزىنىڭ ساۋىرىمەن.
بايانعا تارت، باياندى ساعىنىپ ەم،
تاعزىم ەتىپ اسپاننان، وتەيىك ءبىر،
ەل ارداعى قانىشتىڭ اۋىلىمەن.
وسى ولكەنى وسى ەرتىس اسىرايدى
وسى ولكەنىڭ ەرتىسى باسىبايلى.
...ايالاپ ۇش، اياۋلىم، اينالىپ ۇش،
سوناۋ جاتقان جاسىل كول - جاسىبايدى!
ايقاي، زامان!
ارقانىڭ دالاسىن-اي
دالاسىنا قالاسى جاراسۋى-اي!
پاۆلودار - ارقانىڭ اعاسىنداي،
بۇعىپ قالعان جاۋتاڭكوز - جاسىبايى،
بابالاردىڭ قۇت قۇيعان ساباسىنداي.
ءقايتىپ، ەرتىس، ارناڭدا اعاسىڭ ءجاي؟
سۇراپىلدى ساپىرىپ، الاسۇرماي؟!
اساۋ ەرتىس نوقتا ءىلدى، تاعالاندى،
سۋسىنداتپاق شولدەردى، دالالاردى.
ەرتىس قۇلاپ كەلەدى، ءسۇيىنشى بەر
ءسۇيىنشى بەر، سۇيىكتى قاراعاندى!
ارمىسىڭ، اتى ايگىلى قاراعاندىم!
جىلۋىم، قارا التىنىم، قارا نانىم.
كىمدەردىڭ پالماسىنان ارتىق ماعان،
بوزارعان كودە، جۋسان، قاراعانىڭ.
بالقاش پەن جەزقازعاندى ەكى جاققا اپ،
(الدىندا ەكى ءىنىڭنىڭ بەتىڭ اپپاق)
وزەگىڭدى ەكى الىپ جارىپ شىعىپ،
ءتوسىڭدى سورىپ جاتىر ەكى جاقتان.
قاپ-قارا قاراعاندىم، بەتىڭ اپپاق.
قانىش كەزگەن جەرلەر عوي، قانىش تاپقان
قاھارماننان قالعان ءىز - تابىس، ماقتان
تاريحىمدا بايقوڭىر قالدى ماڭگى،
قازاقستان بايلىعىن عارىشقا اتقان.
قاراعاندى، قارىشتا، قارىشتاپ قال!
اينالايىن، سارىارقام، ساعىمدانعان،
ساعىنىشىن باسا الماس ساعىنعان جان.
تۇنەي-داعى تۇستەنە كەتەر مە ەدىم،
سارى بەلدە وتىرعان اۋىلداردان.
ساعان دەگەن باسىلماس جانىمدا ارمان
سايام مەنىڭ، سارىارقام، ساعىمدانعان.
ءدام-تۇزىڭدى قۇنىعا تاتپاسام دا،
تۇلپار ءمىنىپ، دالاڭدا شاپپاسام دا،
قيىر جايلاپ جۇرگەن ءبىر ۇرپاعىڭمىن
داتتاساڭ دا، ءوزىڭ ءبىل، ماقتاساڭ دا.
توپىراعىڭدى باساتىن كۇن تۋسا ەگەر،
توپىراعىڭدى قۇشاقتاپ جاتپاسام با
اتتاساڭ دا، ءوزىڭ ءبىل، تاپتاساڭ دا...
ويحوي، اباي دالاسى، «ابايلاعان»،
سەمەي دەسە، اباي دەپ قارايدى ادام.
تالاي جىلدار وتسە دە، تالاي زامان
قالام تارتار قازاقتا اقىن تۋسا،
ارۋاعىنا ابايدىڭ قارايلاعان.
اباي بولۋ، ارينە، وڭاي ەمەس،
اقىن بولماي قالساڭ عوي...
قالاي جامان!
ۋا، ارمىسىڭ!
ارداقتى، كيەلى جەر!
تۋعان ەلىن مۇحتارداي سۇيە بىلەر.
سىيلاي بىلەر، پان، باسىن يە بىلەر.
ۋا، ارمىسىڭ!
ارداقتى كيەلى جەر!
ادەيىلەپ كوگىڭنەن وتكەنىمدە،
كوزىم اۋدى توسىڭدە كوپ بەلگىگە.
جاتىر قازاق دالاسى جايىپ تاستاپ،
كوز الدىما بۇگىنگى، وتكەندى دە.
اناۋ جاتىر اتاقتى سەمەي دەگەن،
سەمەي دەسە، بۇلكىلدەر كومەيدە ولەڭ.
سىرلاسقانداي باياعى شىڭعىستاۋ تۇر،
جاتاقپەنەن، جالشىمەن، كەدەيمەنەن.
...بوسقا ءۇڭىلىپ قايتەيىي وتكەنىڭە،
وتكەنى دە وتكەننىڭ، كەتكەنى دە.
ارمان قالىپ بارادى جۇرەگىمدە
وقي الماي ابايدىن، مەكتەبىندە...
تەككە ءۇڭىلىپ قايتەيىن وتكەنىڭە،
قۋانامىن بۇل كۇنگە جەتكەنىڭە.
اباي-دالام، كوڭىلىڭ جابىقپاسىن.
مۇحتار بولىپ داڭقىڭدى انىقتاسىن.
جاڭا زامان بۇلب ۇلى بيبىگۇلىڭ،
بيىگىندە شارىقتاسىن،
سايراۋىنان بۇلبۇلىڭ جالىقپاسىن!
...دالا، دالا...
ساردالا ساعىم ۇشقان،
اۋمايدى-اۋ، ءتۇپسىز تەرەڭ ساعىنىشتان.
و شەتى مەن بۇ شەتىن ايىرا الماي،
قۇستار دا باعىتىنان جاڭىلىسقان.
جاتقا قيماي جارتى ادىم، سۇيەم جەردى،
تالاي كوشتەر تۇيەگە تيەلگەن-دى،
ميىڭ جەتىپ بولمايدى، مۇنشا جەردى،
اتا-قازاق قالايشا يەمدەندى؟!
جاپ-جالپاق جاۋىرىنى، جاتىر دالا،
اقىن-دالا، الاپات باتىر-دالا.
اقمولا مەن قوستاناي اراسىندا،
ءدان وسكەن تاتىرعا دا، تاقىرعا دا.
ەرەكشە-اۋ، جارالىسىڭ، زاتىڭ، دالا!
وھ، نەتكەن ايدىندى ءوڭىر، الىپ ءوڭىر!
استىقتان ومىراۋىنا سالىپ ءوڭىر،
اقىن مەي باتىرلاردىڭ جەرى مە بۇل!
ءالىبي، امانگەلدى ەلى مە بۇل؟
وھ، نەتكەن ايدىندى ءوڭىر، الىپ ءوڭىر!
ەي، ۇشقىش، وكىنبەسپىز ءجايلاتقاننان،
قۇت تۇر عوي مىنا ولكەدە قايماقتانعان.
ايالداپ ۇش، ارىلىپ ءجاي ماقتاننان،
بولاشاق داستانىما ءنار الايىن.
اقىن اياق باسپاعان ايماقتاردان.
بىلەمىن، اقىن جورتقان بۇل ولكەنى،
ماڭگىلىك مەكەندەگەن جىر-ەرتەگى.
قارتتارى ولەڭمەنەن ناماز وقىپ،
جاستارى جىر جاستانىپ كۇنەلتەدى.
جىرلاپ ءبىر وتە الماسام جىر-ەركەنى،
اقىندار ءاجۋالاپ جۇرەر تەگى.
ارمىسىڭ، ارداق-مەكەن، اسىل-مەكەن!
ايرىقشا توپىراعىڭ، تاسىڭ بوتەن،
بابالار باقىت ىزدەپ كەزۋشى ەدى.
بىلمەپتى، باقىتتارى قاسىندا ەكەن
عاسىرلار سىلەمىمەن باسۋلى ەكەن.
قوستاناي، جەتكىزە المان ماقتاۋىڭدى،
داڭقىڭدى ءدۇيىم قازاق جاتقا ءبىلدى.
نۇرقاننىڭ دەڭگەيىنە كوتەرىلسەم،
توپەپ-توپەپ جىبەرىپ اقپا-جىردى.
ىبىراي العاش رەت مەكتەپ اشىپ،
تۋ الىپ، امانگەلدى اتقا ءمىندى،
تورعايدى كەڭ ارقاعا قاقپا قىلدى،
اتا-جەرىن قورعاعان قارا قازاق،
امانگەلدى قۇراعان ساپقا كىردى.
قوستاناي، جەتكىزە المان ماقتاۋىڭدى،
ىرىس بوپ تورعاي-دالا اقتارىلدى،
اقىنىڭا امانات، ان-كۇيلەرگە،
بىلەسىڭ مىناۋ كەرىم شاقتارىڭدى.
اۋليە-ولكە، كوگىندە قالقىپ بارام،
الديلەي بەر، الديلە، بالقىپ بارام.
ءار شاعىلدا كورىنگەن ءبىر-بىر اۋىل،
بىلدەي-بىلدەي قالادان ارتىق ماعان.
كوز جاسىنداي ارەدىك كول كورەمىن،
كول جاعالاي وتىرعان ەل كورەمىن.
قولدان كەلسە، قوشالاق قۇمدارىڭدى
ادام تانىپ بولماستاي ەمدەر ەدىم،
شاشپاۋ تاعىپ ورماننان، ەڭدەر ەدىم.
كۇن بۇلتتاندى. اق قۇسىڭ اۋىرلاۋدا،
بارا الماي قالدىم تالاي اۋىلدارعا
قيىر شەتتە قىزىلجار قالىپ قويدى،
دۇعاي-دۇعاي سالەم دە باۋىرلارعا.
اياۋلىم، اقمولاعا قۇسىڭدى بۇر،
مۇرسات بەر جەردە ءبىراز دامىلداۋعا!
اينالىپ اقمولانى، قيماي بارام،
امان بول، اينالايىن ميداي دالام!
اتامنىڭ اجىمىندەي جولدار، جولدار.
ماڭدايىن اقمولانىڭ شيمايلاعان.
قوبالجىپ، وزىمە-وزىم سيماي بارام،
امان بول، اينالايىن، ميداي دالام!
...و، عاجاپ!
ءوزىڭبىسىڭ كوكشە دەگەن؟!
تاستارىن جيعان جۇكتەي تەكشەلەگەن.
بۋراباي وقجەتپەستى ەكشەلەگەن،
و، عاجاپ!
ءوزىڭبىسىڭ كوكشە دەگەن؟!
بۇلتتارىڭ - اقىن ايتقان كەشپەلى ولەڭ،
ءبىرجان با، تاسقا بارىپ وسكەن ەمەن؟!
كولكىگەن سىناپتايىن كولدەرىڭ بە؟
ساكەننىڭ اققۋلارى كەستەلەگەن.
اقانىڭ ارداق ەدى وسكەن ەرەن،
ءبىرجايىڭ الماس ەدى كەسپە-بەرەن.
كوكشەتاۋ - ءان وتاۋى، جىر وتاۋى،
التايدان اتىراۋعا كوشكەن ولەڭ.
و، عاجاپ! وسى ەكەن عوي كوكشە دەگەن!
كەل جاتىر كۇمىس شولپى، تەڭگەدەيىن،
ءوڭىرى - جاسىل ورمان، كولگە بەيىم.
كۇمىس قانات قۇسىندى قوندىر، ۇشقىش،
كوكشەنىڭ باۋىرىندا دوڭگەلەيىن.
«سىرعاسىن حور قىزىنىڭ قايىق ەتىپ»،
اقانشا ايدىنىندا تەربەلەيىن،
«وقجەتپەسكە» مەن جەتىپ ورمەلەيىن.
دالانىڭ باعى ىسپەتتەس تارلان كوكشە،
ورناتقان ساحاراعا كورمەدەيىن.
3
ارمىسىڭ، اتىراۋىم، بوزاڭ دالام!
كاسپيي مەنەن جايىقتان كەز الماعام،
ۇمىتتىڭ با سوناۋ ءبىر كەزدەرىڭدى؟
قۇلان جورتسا، قۇمىڭدى كەزە الماعان.
جىلان جايلاپ، اپتاپقا توزە الماعان،
ارمىسىڭ، اتىراۋىم، بوزاڭ دالام!
قايدا كەتكەن ساعىمىڭ كوز الداعان؟!
ارمانمەنەن، ەلەسپەن اجارلانعان؟
امانسىڭ با، وت دالام، وجار دالام!
تۇيە ورنىنا بۇل كۇندە اق قالالار،
مۇنارالار مويىنىن سوزار ماعان.
قونىستايتىن بابالار قۇمعا بارىپ،
ۇڭىلەتىن قۇدىققا قۇمعان الىپ.
قۇمعا ورانىپ ءومىردى اشاتىن دا،
جاباتۇعىن ءومىردى قۇمعا ورانىپ.
اقىننىڭ دا، الاپات باتىردىڭ دا،
زەرگەردىڭ دە، زەيىندى پاقىردىڭ دا،
قارانىڭ دا، حاننىڭ دا، تورەنىڭ دە،
تابىتتارى تۇنشىعىپ، جاتىر قۇمدا.
اتىراۋلاپ ۇلدارىڭ اتقا ءمىندى،
قۇمنان سايا، شاعىلدان ب ا ق تابىلدى.
مۇڭ-ارمانىڭ كوزىڭنەن مۇناي بولىپ،
جالىن بولىپ كەۋدەڭنەن اقتارىلدى؛
ەنەسىنەن تۋعانداي جاڭا عانا.
ولگەن قالا ورنىندا - جاڭا قالا.
ادام دەگەن - قۇدىرەت، قۇدىرەت قوي،
ادام ءىزى جالعاندا جوعالا ما؟!
قايتەم ماقتاپ مۇنايىڭ، بالىعىڭدى،
حالىعىڭدى سۇيەمىن، حالىعىڭدى!
قۇم ۇستىندە قۇس بولىپ ۇشىپ بارام،
جالىنىما جالعاپ اپ جالىنىڭدى.
...ۇشقىش دوسىم،
جاڭىلما باعىتىڭنان!
دالا، دالا...
باسىڭدا باعى تۇنعان،
قازاقستان - وزىنشە ءبىر ماتەريك،
جەر كىندىگى وسىندا اعىتىلعان.
قاجىدىڭ با؟
قاجىساڭ قوناقتاي بەر،
قادىرمەندى ءوزىڭدى قوناقتاي كور.
ءبىزدىڭ دالا قاشان دا اەرودروم،
قوناقتاي بەر، كۇدىكتى جوعالتپاي كەل.
قاۋىرسىنى قۇسىڭنىڭ تالمادى ما؟
قانىقتى ما كوگىمدە جولعا مىنا؟
سالەم جولدا اق قۇستىڭ قاناتىنان،
وڭىرىنە ورالدىڭ ورمانىنا.
ەركە جايىق - ەلىمنىڭ قاراشىعى،
ەگىزىنىڭ سىڭارى اناسىنىڭ.
كۇن اينالىپ، كوگىنەن كەتە المايتىن،
ءتورى وسى قازاقتىڭ، دالاسىنىڭ.
بايلىعى ما؟بايلىعى تاۋسىلمايدى.
السىن نانىن، ەتىن دە، السىن مايدى،
بۇل ولكە - جيىلماعان داستارقانىم،
جيەگىن ماڭگىلىككە قاۋسىرمايدى.
بۇل ولكە - باتىر ەلى، اقىن ەلى،.
كۇڭىرەنە كۇيدىڭ شالقىپ جاتىر لەبى.
ءتىل ءبىتىپ قۇم نارىنعا سويلەپ كەتسە،
كومەسكى شەجىرەنى وقىر ەدى.
ورالىم - وردام مەنىڭ تانىس ماعان،
بورانىڭ ماحامبەت بوپ داۋىستاعان.
يساتاي اق سەمسەرىن، قۇرمان بابام،
ۇرپاققا دومبىراسىن تابىستاعان.
جاسا، ورال، جاڭا ورال، جاسىل ورال،
قارا بۇلت قايتا كەلمەس باسىڭا، ورال،
كەگىڭنەن، كولكىپ جاتقان كولگە ۇڭىلەم،
جىبەكتەي ارۋىڭنىڭ جاسى بولار.
جاساي بەر، جاسىل ورال، جاسىما، ورال!
اقتوبەمە تارت، ۇشقىش، ارالىما،
قيىرىنا جەتكىزبەس دالا مىنا.
قالاي ىرزا بولماسسىڭ زامانىڭا.
جان بىتىرگەن دالاعا، ادامىڭا،
ساعىز تولقىپ، جەم تاسىپ بارا جاتىر.
جان ءبىتىرىپ تارىنىڭ ساباعىنا،
قىزىر جايلاپ، قىزىق بوپ جاتىر مىنە.
قىرقاسىپا مۇعادجار بالاعىنا،
قالاي ىرزا بولماسسىڭ زامانىڭا؟!
ويىلى ما، بۇل ماڭنىڭ ىرعىزى ما،
ءبارى-داعى بەرگىسىز قىرمىزىعا.
ءبىر پەندە دە باس يمەي وتە المايدى
جەردە جانعان شىعاناق جۇلدىزىنا،
سانسىز سالەم، اقتوبە، ۇل-قىزىڭا!
ارالىنا قۇلاعان داريا-سىر،
داريا-سىر - قازاقتىڭ قارياسى.
سىردىڭ بويى كۇرىشتىڭ قويماسى ما،
قويماسى ما، نەمەسە ءدان ۇياسى،
داريا-سىر - قازاقتىڭ قارياسى.
سىردىڭ بويى تۇلەۋدە، قۇلپىرۋدا،
القابىندا كۇي شالقىپ، جىر تۇنۋدا.
تورەتامدار ستارتقا كەزەك الىپ،
بايقوڭىرعا جەتۋگە ۇمتىلۋدا.
توقتار ەمەس تولاستاپ بوگەسىنگە،
سىردىڭ ەلى عارىشتىڭ كەمەسىندەي!
جاتىر شالقىپ ارالىم - اق ايدىنىم
ىرىس قۇيعان قازاقتىڭ تەگەشىندەي.
قولىن بۇلعاپ سان تۋىس تۇر ما قاراپ،
سىر جاعالاپ ۇشا گور، سىر جاعالاپ.
شيەلىدەن شاي ءىشىپ اتتانايىق،
وڭتۇستىككە بارايىق قۇمدى ارالاپ.
قۇمىنا دا قازاقتىڭ قۇت دارىعان،
قۇمى دا ونىڭ قۇلدىقتان قۇتقارىلعان
اڭقاڭ كەۋىپ قالمايدى باياعىداي،
جۇزگەندەردىڭ تۇبىنەن ءسۇت تابىلعان.
قۇمىنا دا قازاقتىڭ قۇت دارىعان.
مىنا تەڭىز - قازاقتىڭ شارداراسى،
كونى كەپكەن كەشەگى ساردالاسى.
ءشولدى كەزىپ، وسىندا شوككەن شىعار،
شولدەپ وتكەن اساننىڭ، ارۋاناسى.
قىزىل قۇمنىڭ قوينىندا قازىنا بار،
كىسى بولسا، بولعانى قازىپ الار.
شەرتىلمەگەن وسىندا شەجىرە بار،
تەك يەسى تابىلسىن جازىپ الار!
كەنتاۋىم، قازىعۇرتىم، قاراتاۋىم،
اۋليەاتا - ايگىلى اق وتاۋىڭ،
تويعا شاشۋ جىبەرىپ، تورقا جاۋىپ،
الديلەپ جاتىر ءبارى الاتاۋىن.
ارىما، وڭتۇستىگىم ب ا ق وتانىم
باسىنان قاراتاۋدىڭ كوش كەلمەيدى،
قاراتاۋ ەندى ەشكىمگە دەس بەرمەيدى،
مولتىلدەپ قارا كوزدەن جاس كەلمەيدى،
قارا كوز قارىنداسىم سەسكەنبەيدى.
قاراتاۋ ەندى ەشكىمگە دەس بەرمەيدى.
جاتادى جايناپ، تۇلەگى،جامبىلىم دا،
جانشىلمايدى ەشكىمنىڭ دە حاندىعىندا.
ەندى قازاق قايعىرماس «ەلىم-اي» دەپ،
الدەقاشان جەرلەگەن زاردى قۇمعا.
ەسىن جيدى مۇڭلىعىم، زارلىعىم دا.
راقمەت، وكتيابر، اق تاڭىڭا!
جارتى عاسىر اق تاڭىڭ اتقانىنا.
ءولى ولكەگە نۇر سەۋىپ، ءوتتىڭ جەلپىپ:
ءومىر تويى ولكەمدە شاتتانۋدا،
راقمەت، وكتيابر، اق تاڭىڭا.
كوڭلىمە نۇر، بويعا كۇش تاراتىلىپ،
قۇسقا ءمىنىپ، ۇشتىم مەن جاڭا تۋىپ،
وگەيىڭ ەمەسپىن مەن،ءوز بالاڭمىن،
وزىڭمەن ماڭگىلىككە قالاتۇعىن.
كەۋدەمدە كەرەمەتتەر جاراتىلىپ،
دۋمانداپ جاتىرمىن مەن، جاڭا تۋىپ.
وكتيابر، لەنيندى جاتقا بىلگەن،
ەركىمەن كوممۋنيستىك ساپقا كىرگەن،
قازاقپىن مۇحيت كەشىپ، باقتا جۇرگەن،
مەن - جاڭا ءومىر، جارالعان وكتيابردەن
مۇقاعالي ماقاتايەۆ
