ول قۇداي قوسقان قوساعىنان ۇرپاق سۇيمەدى. ءبىراق مۇنى سىلتاۋراتىپ ايەل ۇستىنە ايەل المادى... جۇبايىنىڭ كوڭىلىن جىقپادى، ماحابباتىنا داق تۇسىرمەدى...
ول دۇنيەنىڭ سوڭىنا تۇسپەدى. ابىرويدى، ار مەن نامىستى ارتىق كوردى. وزىنە كەلگەن سىيلىقتى قايىرلى ىسكە جۇمسادى...
ول مەن تۋىپ وسكەن ماقتاارال اۋدانىن وزبەكستانعا قوسىپ جىبەرۋ ساياساتىنا قاسقايىپ تۇرىپ قارسى شىقتى...
ونىڭ قاراپايىمدىلىعى سونداي، كوشەدە كۇيزەلگەن جاننىڭ كوڭىلىن كوتەرىپ، جىگەرىن وياتتى...
ول... ول... دىنمۇحامەد قونايەۆ اتانىڭ اڭىزعا بەرگىسىز ونەگەلى ءومىرىن وسىلاي جالعاستىرا بەرۋگە بولادى.
جاقسىنىڭ ارتىنان تەك جاقسى ءسوز ەرەدى. ونى ۇرپاق ۇمىتپاق ەمەس. جانىڭ پەيىشتە شالقىسىن، ديماش اتا.
اعابەك قونارباي ۇلى، جۋرناليست