“جاسىمىز 40-قا كەلىپ قالدى. ەندى وسى 40-تان كوپ ءومىر ءسۇرىپ 80-نەن اسىپ كەتەمىز بە، جوق، 50-دەن اسا الماي قالامىز با ونى تەك ءبىلۋشى ءبىر اللا! ءبىراق ءومىر دەگەن عاجاپ دەپ ايتۋ ماعان وڭاي بولمادى، عاجاپ قىلۋ وزىمە بايلانىستى ەكەنىن ۇقتىم. انىق كوزىم جەتكەن نارسە، بىرەۋدى ءوز تاعدىرىنا كىنالى قىلعان ادامنىڭ جولى اشىلمايدى! مىسالى “كۇيەۋىم ناشار”، “ەنەم كۇن بەرمەيدى”، “باستىعىم وڭباعان”، “كەلىنىم جالقاۋ” دەپ جان-جاعىن جاۋ كورەتىن ادامعا ساتسىزدىكتەر ءۇيىر بولادى…
بۇل مەنىڭ ءوزىمنىڭ ۇلكەن قاتەلىگىم ەدى. تاعدىرىما جۇرتتىڭ ءبارىن كىنالى سانادىم. ءوزىم عانا سۇتتەن اق، تازامىن… جانە جۇرتتى جاقتىرماعان سايىن مىنەزىم اشۋلانشاق بولىپ كەتتى… جۇرتتىڭ ءبارى “ساعان نە بولعان” دەيتىن بولدى، مەنەن الىستاي باستادى. سىرتىمنان وسەك كوبەيدى!
ءبىر كۇنى ميىما ءبىر وي سارت ەتە قالدى.”تاااك، ماعان نەگە ىلعي ناشار ادامدار جولىعادى وسى، نەگە مەن جۇرت سياقتى جارقىراي الماي قالدىم، نەگە مەنىڭ جولىم ءساتسىز بولا بەردى…” سول كەزدە تۇسىنگەنىم ولار ەمەس مەن ناشار ەكەنمىن! تەك قانا ءوزىم كىنالىمىن بارىنە دەگەن پروگراممانى ميىما قويدىم. سول ساتتەن باستاپ ءومىر وزگەردى. ادامدار دا وزگەردى، دوستار دا كوبەيدى، كوڭىل-كۇيىم دە وزگەردى.
ومىردە ەڭ قيىنى ءوزىڭدى وزگەرتۋ. اشۋلاناتىن كەزدە ءوزىڭىزدى توقتاتىپ ۇيرەنسەڭىز اقىرىندا اشۋلاناتىن ادام تاپپاي قالاسىز. جەك كورەتىن ادامنىڭ دا جاقسى جەرىن تاۋىپ ماقتاپ ۇيرەنسەڭىز جانىڭىزدا دوستار كوبەيە باستايدى… ادامدارعا قىزعانىپ ەمەس، قىزىعىپ قاراساڭىز، سول قىزىققان دۇنيەڭىز كوپ ۇزاماي-اق سىزدە دە بولاتىن بولادى. قۇدايعا شۇكىرلىكتى كوپ ايتساڭىز نىعمەتتىڭ استىندا قالاسىز! قاناعات ەتكەن سايىن ادامنىڭ نەسىبەسى كوبەيە بەرەدى. جۇرەگىڭىزدى تىنىشتاندىرىپ ۇيرەنسەڭىز جۇزىڭىزدە نۇر پايدا بولادى.
ادامنىڭ بەتىنە قاراعاندا جىميىپ قاراڭىز! ۇيدەن كىر كيىممەن شىقپاڭىز! كوڭىل كۇيىڭىز بولماسا كوپشىلىكتىڭ ورتاسىنا كىرمەڭىز! وتباسىنىڭ قۇپياسىن سىرتقا شىعارماڭىز! ەشقاشان، ەشكىمنىڭ الدىندا اقتالماڭىز! ءومىر تاماشا دوستار! مەن سىزدەردى ەرەكشە جاقسى كورەمىن”، – دەپ جازدى اينۇر تۇرسىنبايەۆا.
