– «ايەلدەرگە ءجانناتقا بارۋ وڭاي، كۇيەۋiنiڭ رازىلىعىن السا بولدى» دەپ جاتادى. ال، سiزدەرگە ەركەكتiڭ كوڭiلiن تابۋ وپ-وڭاي دەپ كiم ايتتى؟! ونىڭ قاباعىنا قاراپ، تاماعىن دايىندايسىز، كيiمiن جۋىپ، ءۇتiكتەيسiز، 9 اي 10 كۇن كوتەرiپ ۇرپاعىن دۇنيەگە اكەلەسiز، جۇمىستان شارشاپ كەلگەندە بالالاردى شۋلاتپاي ديۆاندا جاتىپ دەمالۋىنا مۇمكiندiك جاسايسىز، بiر جاققا كەتەتiن بولسا كيiم كەشەگiن دايىنداپ، تازالاپ شىعارىپ سالاسىز. ۇيگە كەلگەندە تاماق ءسال كەش دايىن بوپ قالسا بiتتi، ونىڭ قاباعى اشىلماي،
«كەشكە دەيiن نە بiتiرەسiڭ وسى» دەپ وكپەلەيدi دە قالادى…
بiراق ولاردىن رازىلىعىن الماساڭ تاعى بولمايدى، – دەپ باستادى ءسوزىن تانىمال اقىن.
بۇدان كەيىن، تۇرسىنبايەۆا ايەلدىڭ كوڭىلىن تابۋ ءۇشىن قانداي امال جاساۋ كەرەكتىگىن ايتتى.
– ول ءۇشىن نە ىستەۋ كەرەك؟! ەشتەڭە iستەمەي-اق قويىڭىز…(ءۇي شارۋاسىنا ارالاسپاڭىز، اس بولمەگە كiرمەسەڭiز دە بولادى، ايەلدەر جاعالاسا بەرگەن ەركەكتi جاقتىرمايدى نەگiزi) تەك، ۇيگە كۇلiمدەپ كiرiپ «جانىم، سەنi جار قىلىپ العان مەن قانداي باقىتتىمىن» دەسەڭiز بولدى عوي. ايەل بايقۇس ءماز بولىپ شاپقىلاي بەرەدi. ال ەندi قولىڭىزدا بiر تال گۇل بولسا… وندا وسىناۋ جەردiڭ بەتiندە سiزدiڭ جارىڭىزدان باقىتتى ادام جوق! وڭاي عوي ءيا، جiگiتتەر؟ – دەپ تۇيىندەدى ءسوزىن تۇرسىنبايەۆا.
