ءاۋ باستا ءبىر توپ قايراتكەر شىعىپ، قىلمىسىن ءوزى مويىنداپ تۇرعانىنا قاراماستان، ەرلان ءبىلالدى «سۇتتەن اق، سۋدان تازا» دەپ بەتىن جىرتىپ، جىلاپ-سىقتادى، «دارىندى ادام پارا المايدى» دەسىپ ەڭىرەستى. ءبىراق، اقشا كورسە اكتەر دە جولدان تايادى ەكەن، دارىندىلىعىنا قاراماستان (شىنىن ايتسام، قانداي وبراز سومداعانىن بىلمەيدى ەكەنمىن).
وبالى نەشىك، ەرلاننىڭ ەرلىگى قاتەلىگىن اشىق مويىنداۋى بولدى.
سوت ۇكىمى وقىلعاندا، الگى اتاقتارىنان ات ۇركەتىن قايراتكەرلەر ات-توندارىن الا قاشىپ قاراسىن كورسەتپەدى.
ولارعا ازاماتتان گورى ونىڭ لاۋازىمى قىمبات بولعان شىعار. ءمانسابىنان ايىرىلعانى انىق بولعان سوڭ «اش پالەدەن قاش پالە». ال، اكتەرىمىز وتكەن ىسكە وكىنگەن دە شىعار، ءبىراق، اتاعى مەن سىيلىقتارىنا جارماسىپ، زار يلەدى. ار-ۇياتتان گورى اتاق پەن سىيلىق قىمبات زامان-اي، دەسەڭشى!
ەندى ءبىراز جۇرت «نەبارى ميلليون جارىم-اق پارا ءۇشىن 52 ملن تەڭگە ايىپپۇل سالىپ اۋىر جازا كەستى» دەسىپ شۋلاپ جاتىر. پارا مەن ۇرلىقتىڭ از-كوبى بولۋشى ما ەدى؟!
ءقازىر بولماشى ءمانساپقا قول جەتكىزگەندەردىڭ كوبى پارا الۋعا، بيۋدجەتتىڭ اقشاسىنان جىمقىرىپ قالۋعا تىرىساتىنى بارىمىزگە بەلگىلى. ءبىر انىعى – لاۋازىمدىق قىزمەتتىڭ قاي ءتۇرىن دە ءدال ءقازىر ەشكىمنىڭ دارىن-قابىلەتىنە، بىلىكتىلىك-قارىمىنا قاراپ ءادىل تۇردە ۇسىنىپ جاتقان جوق. نە ءبىر سۇرقيا الاياقتار مەن اقىماقتار دا ەكى تىزگىن، ءبىر شىلبىردى قولىنا الىپ، وزدەرىنەن نەشە ەسە اقىلدى، ءبىلىمدى جاندارعا كوسەمسىپ وتىر.
جاي كوسەمسىپ قانا قويماي بىلىكتىلىلەرگە ولەردەي وشىگىپ، قىسىم جاساپ، تىقسىرىپ، قۋعىنداپ جاتىر. ەرتەڭگى كۇنى تاعى بىرەۋ ۇرلىق ۇستىندە ۇستالسا «ول زالىم ەمەس، عالىم ەدى»، «قازاقتىڭ ءبىرتۋارىنىڭ قىزى ەدى»، «پالەنشەكەڭمەن سىيلاسقان ادامنىڭ ۇلى ەدى» دەپ اقتاپ الۋعا تىرىسىپ جۇرمەسەك بولدى عوي.
سەبەبى، ءقازىر ءمانساپتىلاردىڭ ۇلكەنى دە، كىشىسى دە قارپىپ قالۋعا، ءىلىپ كەتۋگە، جىمقىرا بەرۋگە قاتتى اۋەستەنىپ كەتكەن. قىسقاسى، ۇستالماعاننىڭ ءبارى ۇرى ەمەس. سوندىقتان، سىبايلاس جەمقورلىقپەن كۇرەس اگەنتتىگىنىڭ جۇمىسىنا اتسالىسىپ، قول ۇشىن بەرمەسەك تە، شىن جەمقورلارعا ارا تۇسپەي تىنىش وتىرايىقشى، تىم قۇرىعاندا! زاڭىمىزدى سىيلاپ ۇيرەنەيىك!
قۋاندىق شاماحاي ۇلى
فەيسبۋك پاراقشاسىنان
