Cоңғы жаңалықтар
Back

Адастырмас алдыма ұстап үміт, Нарынқолдан аттандым құсқа мініп. «Ал енді өзіңді-өзің ұста,

Шәміл-ау! Хал-жайымды білсең еді, Білмеймін қайтерімді

Фариза! Фаризажан, Фариза-қыз, Өмірде ақындардың бәрі жалғыз. Шыдай-шыдай ақыры жалығармыз, Бірімізден біріміз арылармыз. Біздерді де

О, шіркін! Қайран күндер. Сайран күндер! Қанатын бақыт құсы жайған күндер. Жалт бұрылып, оқыс

Тағдырыма тура келген серігім, Мен бейбаққа сыйлады екен сені кім?! Шар басымда,

Ақын жайлы айтады қызықты аңыз, Бірақ сен қызықпа, қыз! Қызықпа, қыз! Рас-ақ, біздер

Армана-ай,әкеттің-ау тым алысқа, Әкеттің-ау! Қайғы ма,қуаныш па?! Әншейін әуре болып журмін бе әлде, Әзірге

Хантәңірі Шыңның мен танымаймын аласасын, Төбе де аласамен таласасың. Тянь-Шаньның шашақтаулы найзасындай Қайсың Хан

Бәрі де үнсіз, Үнсіз аспан, үнсіз жер, Үнсіз орман, үнсіз таулар, үнсіз

Жазылар естеліктер мен туралы, Біреулер жан еді дер өр тұлғалы. Біреулер тұлпар

Тауға келсең, қыста емес, Күзде келгін! Қарсы алдыңнан табылар іздегенің. Жапырақтың көресің әлі-дағы, Тіршіліктен

Қазынам бар. Біреуге берсем бе екен?! Өкпелейді-ау бермесем, Берсем, бөтен. Бар байлықты қойныма тығып